آیا به دنبال مقاله ای جامع و کامل در مورد اختلال پارافیلیک هستید؟ اختلال پارافیلیک یک اختلال روانی جنسی است که در آن فرد تمایلات، تخیلات یا رفتار های جنسی غیر معمول و غیر مورد پذیرش دارد. این اختلالات می توانند باعث ناراحتی، تداخل در زندگی اجتماعی و رنج برای فرد یا دیگران شوند. اختلالات پارافیلیک به چندین نوع تقسیم می شوند، مانند اختلال تماشا گری، اختلال نمایش گری، اختلال بچه بازی و اختلال آزار گری جنسی.
اختلال پارافیلیک
پارافیلیا یعنی وقتی کسی به چیزی غیر از روابط جنسی معمول با دیگران به شکلی عمیق و همیشگی علاقه مند باشه. این علاقه می تونه خیلی قوی باشه و شامل فعالیت ها یا چیز هایی بشه که به طور معمول در تعاملات جنسی نیستند.
اما فقط وقتی این علاقه ها باعث ایجاد مشکل یا ناراحتی برای فرد یا اطرافیانش می شن، می گن داره یک اختلال پارافیلیک از خودش نشون میده. یعنی اگه این علاقه های خاص باعث آزار یا ضرر به خودِ فرد یا دیگران بشه، اونوقته که می تونیم بگیم یک مشکل روانی هست. اگر این علاقه ها به کسی ضرر نرسونه، معمولاً نیازی نیست که دخالت پزشکی صورت بگیره.
وقتی صحبت از اختلالات پارافیلیک می شود، پزشکان باید خیلی دقیق و کامل بیمار رو بررسی کنند. این بررسی شامل یادداشت تمام جزئیات زندگی روانی و رفتار های جنسی فرد است.
نشانه های و علائم اختلال پارافیلیک
گاهی اوقات صحبت در این موارد برای بیماران سخته، چون ممکنه احساس گناه کنند یا نخواهند اطلاعات خصوصیشون رو بازگو کنند. بنابراین، برای پزشکان خیلی مهمه که اعتماد بیمار رو جلب کنند تا راحت تر درباره مشکلاتشون صحبت کنند. (DSM-5)، که کتاب راهنمای تشخیص بیماری های روانی است، هشت نوع اختلال پارافیلیک خاص رو نام می بره که شامل:
- اختلال در کشف و تحقیق از حریم دیگران
- اختلال در نمایش بدن
- اختلال لامسه گری
- اختلال در تحریک شدن از طریق درد دیگران
- اختلال در تحریک از طریق درد گرفتن
- اختلال علاقه به کودکان
- اختلال علاقه به اشیاء
- اختلال لباس های جنس مخالف
علاوه بر اینها، پارافیلیا های دیگه ای هم هستند که می تونن توی شرایط خاصی به اختلال تبدیل شوند. اینها می تونن شامل علاقه های خاصی مثل تماس تلفنی جنسی، علاقه به مردگان، تمرکز بر یک قسمت بدن، علاقه به حیوانات و غیره باشند.
به علاوه، برای فهمیدن کامل وضعیت بیمار، پزشکان باید یک چکاپ کامل روحی و جسمانی انجام بدن تا ببینند آیا بیماری دیگری هم هست که باید در نظر گرفته شود و اینکه آیا مشکل پارافیلیایی می تواند بخشی از مشکل بزرگتری باشد یا نه.
تشخیص اختلال پارافیلیک
برای تشخیص اختلالات پارافیلیک، یعنی وقتی که علاقه های جنسی خاصی بیش از حد و به صورت مشکل ساز وجود دارند، باید از حالت های عادی که در آنها فقط از تخیلات، رفتار ها، یا اشیاء جنسی استفاده می شه به عنوان محرک هیجان جنسی و بدون آسیب به دیگران، تفاوت قائل شد. پزشکان برای اینکه بفهمند آیا فردی به اختلال پارافیلیک مبتلا است یا نه، ممکن است تست های مختلفی انجام بدهند:
- آزمایش های خون ساده برای چک وضعیت کلی سلامتی.
- بررسی های خاص برای بیماری هایی مثل اچ آی وی یا هپاتیت.
- آزمایشاتی برای بررسی (DNA) که احتمالاً در بیماری های ژنتیکی استفاده می شه.
- استفاده از اسکن های (CT) یا (MRI) برای دیدن تصاویر داخلی مغز و بدن.
- استفاده از دستگاه های خاص برای اندازه گیری واکنش جنسی.
- ارزیابی های روانی که می توانند کمک کنند به درک اینکه فرد نسبت به چه چیز هایی واکنش نشان می دهد.
- انجام الکتروانسفالوگرافی یا همان (EEG) برای بررسی فعالیت های الکتریکی مغز.
اینها فقط نمونه ای از تست هایی هستند که ممکنه برای دانستن بیشتر در مورد وضعیت روانپزشکی یک بیمار استفاده شوند. برای این منظور که اطلاعات کاملی به دست بیاد تا بتوانیم به درستی تشخیص دهیم و برای مشکلات روانی و جسمی کمک به این افراد کمک کنیم.
درمان اختلال پارافیلیک
درمان اختلالات پارافیلیک یعنی درمان علاقه های جنسی خاص که ممکنه مشکل ساز باشن، تنوع زیادی داره و باید متناسب با نیاز های هر فرد صورت بگیره. در اینجا چند گزینه برای درمان وجود داره:
- روان درمانی: این شامل گفتگو با یک روانشناس یا مشاوره روان درمانی است تا به فرد کمک شود مواردی که باعث مشکل می شوند را درک و مدیریت کند.
- دارو ها: ممکنه برای کاهش تمایلات و رفتار های جنسی از دارو ها استفاده شود.
- جراحی: این روش کمتر استفاده می شود و ممکن است در موارد خاصی مورد نظر قرار بگیرد.
انواع روان درمانی عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری: کمک به تغییر افکار و رفتار ها.
- بازسازی ارگاسم: آموزش به فرد برای رسیدن به ارگاسم با روش های سالم تر.
- آموزش مهارت های اجتماعی: کمک به فرد برای بهبود برقراری ارتباط با دیگران.
- برنامه های گام به گام مثل برنامه های (12) مرحله ای که در درمان اعتیاد به کار می روند.
- گروه درمانی: کار با دیگر افرادی که مشکلات مشابهی دارند.
- روان درمانی بیانی-حمایتی: صحبت درباره احساسات و دریافت حمایت از درمانگر می باشد.
دارو هایی که می تونه مورد استفاده قرار بگیره شامل:
- دارو های ضد افسردگی.
- دارو هایی که تأثیر هورمون ها رو تغییر می دهند.
- دارو هایی که فعالیت هورمون های جنسی مردانه رو کم می کنن.
- دارو هایی که روی اعصاب تأثیر می گزارند.
- دارو هایی که خلق و خو رو سامان می دهند.
جراحی برای اختلال پارافیلیک
مداخلات جراحی که گاهی اوقات برای درمان اختلالات پارافیلیک در نظر گرفته می شوند، شامل دو نوع عمل جراحی است که به خاطر ریسک های بالا و مسائل اخلاقی، خیلی نادر است و معمولاً فقط در موارد خاصی استفاده می شوند:
- عمل جراحی روانی: در این روش از جراحی های دقیق مغزی مثل تراکئوتومی استریوتاکسیک یا لوکوتومی لیمبیک استفاده می شود که بخش هایی از مغز را هدف قرار می دهند. این جراحی ها سعی می کنند بخش هایی از مغز را که باعث بروز رفتار های پرخطر جنسی می شوند، تغییر دهند یا خاموش کنند.
- ارکیدکتومی دوطرفه: این عمل جراحی شامل برداشتن بیضه ها است، که ممکن است برای کاهش شدت تمایلات جنسی در مردان انجام پذیرد.
به خاطر پیچیدگی ها و مسائل اخلاقی پیش آمده در این نوع جراحی ها، به ندرت استفاده می شوند و معمولاً تنها پس از بررسی های دقیق و در نظر گرفتن همه جوانب اخلاقی، حقوقی و پزشکی به کار گرفته می شوند.
منبع: emedicine.medscape
با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.
ثبت ديدگاه