آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در مورد اختلال طیف اوتیسم هستید؟ اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی رشدی است که بر نحوه ارتباط و تعامل افراد با دیگران تأثیر می گذارد. (ASD ) در طیف گسترده ای از شدت ها وجود دارد، از خفیف تا شدید.
معرفی اختلال طیف اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم یا (ASD)، شرایطی است که مغز را تحت تأثیر قرار می دهد و معمولاً از دوران کودکی شناخته می شود. قبلاً به این حالت فقط اوتیسم می گفتند و خیلی ها هنوز هم همین اسم را استفاده می کنند.
این اختلال، روش هایی که بچه ها با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و با اجتماع تعامل دارند را تحت تأثیر قرار می دهد. خبر خوب اینه که حتی اگر درمان قطعی برای (ASD) وجود نداشته باشه، اما با گذشت زمان و راهنمایی های درست، علائم می تونن کم و کمتر بشن.
اختلال طیف اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک وضعیته که حالا بیشتر به اسم اختلال طیف اوتیسم یا (ASD) شناخته می شه. این اختلال به خاطر تفاوت هایی که در مغز از بچگی رخ می ده، به وجود میاد و روی نحوه رشد فرد تأثیر می ذاره.
کسانی که اوتیسم دارند ممکنه رفتار ها، ارتباطات و یادگیری های متفاوتی نسبت به بقیه داشته باشن. ممکنه در برقراری ارتباط با دیگران یا فهمیدن حرف های بدن و کلمات دیگران چالش داشته باشن.
نشانه های اختلال طیف اوتیسم
اوتیسم یعنی ممکنه کودکتون کمی متفاوت با دیگران رفتار کنه یا در برخورد با آنها سختی داشته باشه. شاید برای او تماس چشمی برقرار کردن یا فهمیدن حالت های چهره ای سخت باشه، یا شاید زبانش کمی دیرتر نسبت به بقیه بچه ها رشد کنه.
کودک ممکنه در ساختن روابط با دیگران یا فهمیدن احساسات دیگران دشواری داشته باشه. گاهی اوقات رفتار هایی مثل تکان های پی در پی دست و پا یا تکرار حرف ها یا بازی های خاص رو داشته باشه، یا خیلی برایش مهم باشه که همه چیز طبق برنامه ای که او می شناسه پیش بره.
نشانه های اختلال طیف اوتیسم
ممکنه به چیز خاصی خیلی علاقه نشون بده یا از صدا های بلند و لمس شدن خیلی بدش بیاد. زندگی روزمره و عملکرد کودک در نهایت به شدت این علائم بستگی داره و چون اوتیسم در هر فردی ممکنه کاملا متفاوت باشه، گاهی اوقات تشخیص دادن و فهمیدنش آسون نیست.
تفاوت اختلال طیف اوتیسم در مقابل اختلال طیف اوتیسم (ASD)
انجمن روانپزشکی آمریکا در سال (2013) اسم اوتیسم را عوض کرد و گفت باید بهش بگیم اختلال طیف اوتیسم یا همون (ASD). این اسم جدید مثل یک سقفه که همه نوع و شدت اوتیسم رو زیر خودش جا داده.
تو این طیف، شرایط مختلفی هست که قبلاً جدا از هم نامیده می شدن، مثل خود اوتیسم، سندرم اسپرگر و اختلال رشد فراگیر که وضوح خاصی نداشت، که به اختصار بهش (PDD-NOS) می‌گن.
تفاوت اسپرگر در مقابل اختلال طیف اوتیسم
دیگه روانشناسان به طور رسمی سندرم اسپرگر رو به‌عنوان بیماری جدا نمی شناسن. قبلاً اسپرگر و اوتیسم رو دو حالت متفاوت می دیدن، اما حالا نشانه هایی که قبلن برای تشخیص اسپرگر استفاده می شدن،
زیر مجموعه ای از اوتیسم به حساب میان. فکر می کنن که اسپرگر یه نوع آروم تر و کمتر شدید از اوتیسمه. ولی بعضی افراد هنوز از اسم سندرم اسپرگر استفاده می کنن که وضعیت خودشون رو توصیف کنن.
اختلال طیف اوتیسم با عملکرد بالا چیست؟
اوتیسم با عملکرد بالا یک تشخیص روانشناسی رسمی نیست. با این حال، برخی از افراد از این اصطلاح برای توصیف یک شکل خفیف اوتیسم استفاده می کنند که نیاز به سطوح پایین تر حمایت دارد.
افراد در انتهای خفیف طیف اوتیسم می توانند صحبت کنند، بخوانند، بنویسند و مهارت های اساسی زندگی را اداره کنند. روانشناسان این سندرم را اسپرگر می نامند.
اختلال طیف اوتیسم در مقابل بیش فعالی (ADHD)
اختلال طیف اوتیسم و بیش فعالی با کمبود توجه، یا همون (ADHD)، خیلی شبیه هم هستن، ولی (ADHD) جزو اوتیسم نیست. شباهت هایی بین نشونه های (ADHD) و اوتیسم هست مثل مشکل داشتن تو تمرکز و برقراری ارتباط با دیگران.
گاهی این شباهت ها باعث می شه که اشتباهی یکی رو به جای دیگری تشخیص بدن. خب، این دو تا شرایط به لحاظ ژنتیکی هم به هم مربوط هستن. اگه خانواده ای یکی از این ها رو داشته باشه،
اختلال طیف اوتیسم در مقابل بیش فعالی (ADHD)
احتمال داره بقیه اشون هم به دیگری مبتلا بشن. پس اگه یه بچه ای اوتیسم داشته باشه، شانسش بیشتره که یکی از نزدیکانش (ADHD) داشته باشن.
اختلال طیف اوتیسم چقدر شایع است؟
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، (ASD) از هر (44) کودک (8) ساله یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. احتمال ابتلا به اوتیسم در پسران و کودکانی که در بدو تولد به آنها (AMAB) اختصاص داده شده،
بسیار بیشتر از اوتیسم در دختران و کودکانی که در بدو تولد به آنها (AFAB) اختصاص داده است. در پسران و کودکان (AMAB) بیش از چهار برابر بیشتر از دختران و کودکان (AFAB) شایع است.
علائم اختلال طیف اوتیسم چیست؟
برای تشخیص نشانه های اوتیسم، به موارد زیر توجه کنید که ممکنه نشونه هایی باشند و نیاز به بررسی بیشتر داشته باشن. اگر بچه تون این نشونه ها رو داره بهتره با روانشناس صحبت کنید تا ارزیابی اوتیسم شود. نشانه ها شامل مشکلات تو برقراری ارتباط با دیگران هست، مثل:
- وقتی نام بچه رو صدا می زنید، او نگاهتان نمی کند یا پاسخ درستی نمی دهد.
- تا شش ماهگی زیاد لبخند نمی زند یا با شما ارتباط چشمی نمی گیرد.
- تا نه ماهگی حرف نمی زنه یا با صد اها و چهره های منعطف وارد تعامل با شما نمی شود.
- تا (12) ماهگی شروع به گپ زدن یا حرکات مثل اشاره یا تکان دادن دست نمی کنه.
- در (12) ماهگی بازی های دو طرفه مثل “قایم باشک” را انجام نمی دهد.
- تا (16) ماهگی کلمه ای نمی گوید.
- تا (24) ماهگی جمله ای دو کلمه ای بدون تکرار نمی گوید.
- از دست دادن مهارت های گفتاری یا اجتماعی که قبلاً داشته.
همچنین نشانه‌های اختلال طیف اوتیسم می تواند شامل رفتار های تکراری یا علایق خاص باشد، مانند:
- بچه ها که خیلی وقت ها یکسان اسباب بازی ها رو مرتب می کنند یا همون شیوه بازی رو تکرار می کنند.
- نیاز به دنبال کردن یک برنامه خاص و واکنش زیاد نشون دادن به تغییرات کوچک.
- علاقه های خیلی زیاد یا غیر معمولی به چیز های خاص.
- حساسیت های قوی، مثلاً بدشون بیاد از صدا های بلند، بعضی انواع لباس ها، غذا ها یا فقط یکسری چیز ها رو دوست دارن.
- رفتار های حسی عجیب و غریب مثل نگاه کردن به چیز ها از گوشه چشم، خیلی نزدیک بو کردن یا چشیدن غذا.
آیا اختلال طیف اوتیسم ژنتیکی است؟
ژن‌ها می‌تونن در اوتیسم نقش داشته باشن، اما دانشمندان فعلا فقط تو ده تا بیست درصد موارد می تونن دلیل خاص ژنتیکی شو پیدا کنن. بعضی مواقع، اوتیسم می تونه،
آیا اختلال طیف اوتیسم ژنتیکی است؟
به خاطر بیماری های خاصی باشه که به ژن ها مربوطه، مثل سندرم (X) شکننده یا بعضی تغییرات خیلی نادر که تو (DNA) یافت می شه.
آیا خواهر و برادر در معرض خطر بیشتری برای اختلال طیف اوتیسم (ASD) هستند؟
اوتیسم ممکنه تو خانواده ها به ارث بره. وقتی یک بچه از پزشک تشخیص اوتیسم یا (ASD) می گیره، اگه خانواده بچه ی دیگه ای هم داشته باشه، احتمال اینکه اون بچه هم اوتیسم داشته باشه حدود بیست درصد بیشتره.
و اگه دو تا بچه تو یک خانواده اوتیسم داشته باشن، احتمالش برای بچه سومی که اومد حدود (32) درصد بیشتره که با اوتیسم به دنیا بیاد.
آیا واکسن باعث اختلال طیف اوتیسم (ASD) می شود؟
به طور خلاصه، تحقیقات علمی نشون دادن که واکسن ها باعث اوتیسم نمی شن. گاهی وقتا کودکان ناگهانی شروع به نشون دادن علائم اوتیسم می‌کنن،
و بعضی از پدر و مادر ها فکر می کنن این به خاطر واکسن هاییه که اخیرا به بچه ها زدن. اما، هیچ تحقیق مورد اعتمادی نتونسته هیچ ارتباط مستقیمی بین واکسن های دوران کودکی و اوتیسم پیدا کنه.
عوامل افزایش دهنده احتمال ابتلا به اختلال طیف اوتیسم چیست؟
عواملی که ممکنه خطر اوتیسم رو افزایش بدن به صورت زیر می باشد:
- پدر یا مادری که وقتی کودک شون به دنیا می آید، بیشتر از (35) سال سن داشته باشن.
- اگر مادر در دوران بارداری دارو های خاصی مثل اسید والپروئیک یا تالیدومید استفاده کرده باشه.
- بچه هایی که زودتر از موقع به دنیا آمده اند.
- مشکلاتی که ممکنه حین تولد پیش بیاد.
- بچه هایی که با وزن کم به دنیا می آیند.
- داداش یا خواهری که اوتیسم دارن.
- اگر بچه ای شرایط خاص کروموزومی یا ژنتیکی داشته باشه.
عوارض اختلال طیف اوتیسم چیست؟
اوتیسم یه نوع ویژگی است که می تواند باعث بشود کسی در زمینه های مختلفی با چالش هایی مواجه شود. همینطور ممکنه با بعضی مشکلات جسمانی و روحی هم همراه باشه. برای مثال، کسانی که اوتیسم دارند ممکنه مشکلاتی با خوردن داشته باشند یا نتوانند خوب بخوابند.
گاهی اوقات ممکنه درد معده یا مشکلاتی در دستگاه گوارشی داشته باشند یا حتی صرع که یک نوع اختلال عصبی است. علاوه بر این، ممکن است مشکلات تمرکز مثل (ADHD) را داشته باشند یا احساس اضطراب و افسردگی کنند.
گاهی اوقات، سایر مشکلات روانی مثل وسواس، جنون (اسکیزوفرنی) یا بیماری دو قطبی هم ممکنه وجود داشته باشه. برای فهمیدن اینکه آیا یک فرد مشکلی دارد که با اوتیسم مرتبط است، باید توسط متخصصان روانشناسی بررسی و ارزیابی شود.
اینجور تست ها و بررسی ها به ما کمک می کنه تا بهتر بتونیم به افرادی که اوتیسم دارند کمک کنیم تا زندگی راحت تر و شادتری داشته باشند.
اوتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟
فهمیدن اینکه آیا کسی اوتیسم داره یا نه می تواند کمی پیچیده باشه چون هیچ آزمایش مخصوصی مثل آزمایش خون برای تشخیص وجود نداره. اما پزشکان و روانشناسان می تونن با انجام چند گام خاص، احتمال وجود اوتیسم رو بررسی کنن. این مراحل شامل موارد زیره:
- نظارت بر پیشرفت: روانشناس کودک باید به رشد و رفتار اون دقت کنه. به شما خواهند گفت که دقت هایی که می کنید رو یادداشت کنید و با اونا به اشتراک بگذارید. این کار به معنی دقت مداوم به چگونگی رشد و پیشرفت مهارت های فرزند شماست.
- غربالگری رشد: این یک مرحله رسمی تره که در اون به رشد کودک نگاه دقیق تری می شه. روانشناس ممکنه از پرسشنامه های خاصی استفاده کنه تا رفتار فرزند شما رو با سایر بچه ها مقایسه کنه. این آزمایش جواب قطعی نمی دهد، اما می تونه نشانه هایی بده که آیا نیاز به توجه بیشتری هست یا نه.
- ارزیابی رسمی: این مرحله نگاه عمیق تری به رشد کودک می اندازه. یک روانشناس متخصص، به دقت کودک رو مشاهده می کنه و آزمایش های استاندارد اوتیسم رو انجام می ده. شما هم سوالاتی پاسخ می دهید و پرسشنامه هایی پر می کنید. نتایج این ارزیابی نقاط قوت و ضعف کودکتون رو نشون می ده و می تونه در تشخیص دقیق کمک کنه.
- مدیریت و درمان: اختلال طیف اوتیسم (ASD) معمولا بیماری ایه که طولانی مدت با فرد باقی می مونه و درمان قطعی نداره. اما بعضی وقتا با گذشت زمان، نشانه های اوتیسم ممکنه کمتر و ضعیف تر بشن.
اختلال طیف اوتیسم چگونه درمان می شود؟
درمان اختلال طیف اوتیسم اغلب به اشکال مختلفی از کمک های رفتاری و اموزشی تکیه داره. این درمان ها به بچه ها کمک می کنند تا مهارت های جدیدی یاد بگیرند که ناهنجاری هایی که به خاطر اوتیسم دارند را بهتر مدیریت کنند و علائمشون کمتر بشه.
چون هر بچه با اوتیسم فرق داره، روانشناسان برنامه‌ای خاص برای هر کودک درست می‌کنند که بتونه به نیاز های ویژه اش جواب بده. شروع کردن زودرس این مداخلات می تواند در درازمدت به کودک کمک کنه. خیلی از بچه هایی که اوتیسم دارند،
مشکلات دیگه ای هم دارند مثل مشکلات گوارشی، مشکلات تغذیه ای، تشنج، یا مشکل در خوابیدن. درمان ها هم می تونن شامل رفتار درمانی، دارو، یا ترکیبی از این دو باشند.
درمان های رفتاری معمولا به تلاش گروهی نیاز دارن و می تواند کل خانواده و حتی یک تیم از متخصصان را در بر بگیرد. با بزرگ تر شدن کودک، ممکنه لازم باشه برنامه درمانی برای جواب دادن به نیاز های جدید اون تغییر کنه. وقتی کودک به نوجوانی می رسه،
ممکنه از خدماتی که به اونها در گذار به زندگی بزرگسالی کمک می کنه استفاده کنه. این خدمات به تقویت مهارت هایی که برای داشتن یک زندگی مستقل در بزرگسالی لازمه تمرکز دارند و از جمله می تونه به اون ها در پیدا کردن شغل و یادگیری مهارت های لازم کاری کمک کنه.
آیا می توان از اوتیسم جلوگیری کرد؟
نمی تونید کاملاً جلوی اوتیسم رو بگیرید، اما با چند کار خاص می تونید انجام بدید تا خطر داشتن بچه ای با مشکل اوتیسم رو کمتر کنید:
- سالم زندگی کنید: دائماً پیش دکتر برید، خوراک خوب و مقوی بخورید و ورزش کنید. دوران حاملگی تون رو با مراقبت کامل سپری کنید و ویتامین ها و مکمل هایی که دکترتون توصیه کرده رو استفاده کنید.
- به دارو هاتون دقت کنید: با دکترتون در مورد اینکه کدوم دارو ها توی دوران بارداری امن هستند و کدوم ها رو باید قطع کنید، مشورت کنید.
- از الکل دوری کنید: هیچ نوع و میزان الکلی توی دوران بارداری امن نیست.
- واکسن هاتون رو کامل کنید: قبل از اینکه حامله بشید، تمام واکسن هایی که دکترتون توصیه می کنه، مثل واکسن سرخک المانی رو بزنید. این واکسن می تونه از نوعی از اوتیسم که با بیماری سرخجه مرتبطه جلوگیری کنه.
آیا من اوتیسم دارم؟
هرچند که بیشتر افرادی که اوتیسم دارند از کودکی متوجه می شوند، اما بعضی از افراد تا وقتی بزرگسالی متوجه این اختلال نمی شوند. آخرین اطلاعات نشون می ده که حدود پنج میلیون نفر بزرگسال در ایالات متحده، یعنی (۲.۲۱٪) از جمعیت، اوتیسم دارند. بزرگسال هایی که اوتیسم دارند ممکنه چند تا علامت معمول مثل موارد زیر را داشته باشند:
- سختی در فهمیدن احساسات و افکار دیگران.
- استرس یا اضطراب زیاد وقتی تو محیط های اجتماعی هستند.
- مشکلات در برقراری دوستی یا تمایل به تنها بودن.
- به نظر نیومدن بی ادب یا بی پروا، البته نه به این معنا که قصد دارند.
- مشکل در نشون دادن احساساتشون.
- نیازمندی به یک برنامه روزانه ثابت و دچار اضطراب شدن اگر هر تغییری در اون اتفاق بیفته.
- اجتناب از تماس چشمی.
- مشکلات در درک فضای شخصی، مثل نزدیک شدن بیش از حد به دیگران.
اختلال طیف اوتیسم در زنان و افراد (AFAB) (افرادی که موقع تولد جنسیت زن به اون ها اختصاص داده شده) می تواند با اوتیسم در مردان و افراد (AMAB) (افرادی که موقع تولد جنسیت مرد به اونها اختصاص داده شده) متفاوت باشد.
زنان و افراد (AFAB) ممکنه یاد گرفته باشن که علائم اوتیسم خودشون رو پنهان کنند و رفتار های افرادی که اوتیسم ندارند رو تقلید کنن تا بهتر بتونن در جامعه خودشون رو وفق بدن. همچنین، شاید کمتر صحبت کنن و تمایل دارن احساساتشون رو مخفی کنند و ممکنه به نظر برسه که در موقعیت های اجتماعی بیشتر از مردان کنار بیایند. ضمناً، ممکنه نشونه های کمتری از رفتار های تکراری داشته باشند.
اگر فکر می کنید شاید شما هم اوتیسم دارید، با یک فرد روانشناس متخصص صحبت کنید چون با وجود تست های آنلاین اوتیسم بزرگسالان، فقط یک متخصص آموزش دیده می تونه این شرایط رو به درستی تشخیص بدهد.
جمع بندی
در بیست سال اخیر، دانشمندان چیز های زیادی درباره اختلال طیف اوتیسم یاد گرفتند. آن ها به سختی دارند روی دلایل ایجاد اوتیسم، چگونگی تشخیص زودرس، جلوگیری از اون و راه های درمان تحقیق می کنند. اگر فکر می کنید بچه تان ممکنه اوتیسم داشته باشد، بهتره با روانشناس متخصص صحبت کنید. اون ها می توانند در فهمیدن اینکه آیا بچه تان اوتیسم داره و شروع کردن درمان به شما کمک کنند.
با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.
ثبت ديدگاه