آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در مورد اختلال شخصیت وابسته هستید؟ اختلال شخصیت وابسته (DPD) یک نوع اختلال شخصیت است که با وابستگی عاطفی و روانی بیش از حد به دیگران مشخص می‌ شود. افراد مبتلا به این اختلال به طور مداوم به دنبال تأیید، حمایت و مراقبت از دیگران هستند و در تنهایی احساس اضطراب و درماندگی می‌ کنند.

معرفی اختلال شخصیت وابسته

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک نوع اختلال روانی است. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، اغلب احساس می کنند که نمی توانند از خود مراقبت کنند و حتی در تصمیم گیری های ساده هم مشکل دارند. اما خوشبختانه، این بیماری قابل درمان است. با کمک روان درمانی (یعنی صحبت کردن با یک متخصص) و گاهی اوقات با استفاده از دارو، می توان از این بیماری بهبود یافت.

اختلال شخصیت وابسته چیست؟

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانی است که در آن فرد بیش از حد به دیگران نیاز دارد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، فکر می کنند که نمی توانند از خودشان مراقبت کنند و حتی در تصمیم گیری های ساده مثل انتخاب لباس یا غذا بدون کمک دیگران مشکل دارند.

این بیماری جزو گروهی از بیماری های روانی به نام (خوشه C) است که شامل احساس ترس و اضطراب است. این بیماری ها از دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شوند و می توانند باعث ناراحتی فرد مبتلا و افراد اطرافشان شوند.

تفاوت بین (DPD) و (BPD) چیست؟

اختلال شخصیت وابسته (DPD) و اختلال شخصیت مرزی (BPD) دو نوع بیماری روانی هستند که در هر دو، فرد ترس از تنها ماندن دارد. ولی این دو با هم فرق دارند. (BPD) باعث میشه که خلق و خوی فرد خیلی سریع عوض بشه،

روابطش با دیگران ناپایدار باشه و حالات عصبی شدیدی داشته باشه. افرادی که به (BPD) مبتلا هستند خیلی ترس از تنها ماندن دارند و با کنترل احساساتشون، مخصوصا خشم، مشکل دارند.

اما (DPD) باعث نمیشه که خلق و خوی فرد سریع عوض بشه یا حالات عصبی شدیدی داشته باشه. افرادی که به (DPD) مبتلا هستند معمولا خیلی آروم و مطیع هستند چون نمی خواهند با دیگران درگیر بشوند.

اختلال شخصیت وابسته چقدر شایع است؟

کمتر از (1٪) از بزرگسالان در ایالات متحده معیار های (DPD) را بر آورده می کنند. این امر بر زنان و افرادی که در بدو تولد زن هستند کمی بیشتر از مردان و افرادی که در بدو تولد مرد هستند، تاثیر می گذارد.

علائم اختلال شخصیت وابسته چیست؟

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانی است که در آن فرد بیش از حد به دیگران نیاز دارد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، ممکن است علائمی مثل ترس از تنها ماندن، مشکل در شروع کار های جدید، ترس از اینکه نتوانند از خودشان مراقبت کنند،

حساسیت به انتقادات و احساس ناراحتی زمانی که تنها هستند، داشته باشند. این افراد معمولا فقط با تعداد کمی از افراد نزدیک ارتباط برقرار می کنند و ممکن است بیشتر در معرض خطر سوء استفاده جسمی، جنسی یا عاطفی قرار گیرند چون نمی خواهند این روابط را از دست بدهند.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت وابسته می شود؟

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانی است که ممکن است به دلیل چندین عامل ایجاد بشه. مثلا اگر کسی تجربه سوء استفاده داشته باشه یا در دوران کودکی بهش آسیب رسیده باشه، ممکنه این بیماری رو بگیره.

اگر کسی در خانواده ای که این بیماری یا بیماری های اضطرابی دیگه داشته باشند، احتمال داره که این بیماری رو بگیره. حتی بعضی از رفتار های فرهنگی، مذهبی یا خانوادگی هم ممکنه باعث بشه که کسی این بیماری رو بگیره.

اختلال شخصیت وابسته چگونه تشخیص داده می شود؟

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانی است که تشخیص دادنش ممکنه کمی سخت باشه. این بیماری معمولا در سن بزرگسالی تشخیص داده میشه چون شخصیت انسان در دوران کودکی و نوجوانی در حال تکامله. برای تشخیص این بیماری، روانشناسان به دنبال الگو های رفتاری طولانی مدت هستند که با گذشت زمان تغییر نکرده باشند.

افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، معمولا فکر نمی کنند که رفتار یا فکرشون مشکل داره و معمولا وقتی به دنبال کمک می گردند، به خاطر مشکلاتی مثل اضطراب یا افسردگی که این بیماری براشون ایجاد کرده، مثل مشکلات در روابط یا کار.

وقتی یک روانشناس یا روانپزشک فکر می کنه که یک نفر ممکنه این بیماری رو داشته باشه، سوالات زیادی در مورد تاریخچه زندگی، روابط و کار قبلی اون فرد می پرسه. چون افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، ممکنه درک درستی از رفتار و فکر خودشون نداشته باشند، پزشکان معمولا با خانواده و دوستان اون فرد هم صحبت می کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد رفتار و تاریخچه اون فرد بدست بیارند.

معیارهای تشخیصی (DSM-5) برای اختلال شخصیت وابسته

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانی است که برای تشخیصش، روانشناسان از معیار هایی استفاده می کنند که در یک کتاب به نام (DSM-5) آمده. این معیار ها شامل الگو های رفتاری ثابتی هستند که حداقل پنج تا از اونها باید در فرد وجود داشته باشه. مثلا فرد ممکنه مشکل در تصمیم گیری های روزمره داشته باشه،

یا نیاز زیادی به دیگران برای انجام کار های مهم زندگیش داشته باشه، یا نتواند با دیگران مخالفت کنه چون می ترسه از دستشون بده، یا مشکل در شروع کار های جدید داشته باشه چون به توانایی های خودش اعتماد نداره، یا حاضر باشه کار های سختی انجام بده تا حمایت دیگران رو جلب کنه،

یا وقتی تنهاست احساس ناراحتی کنه چون فکر می کنه نمی تونه از خودش مراقبت کنه، یا وقتی یک رابطه نزدیک به پایان می رسه، نیاز فوری به برقراری رابطه جدید با کسی دیگه داشته باشه، یا نگرانی غیر واقعی از اینکه برای مراقبت از خودش تنها بمونه.

درمان اختلال شخصیت وابسته چیست؟

درمان بیماری های روانی مثل اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) ممکنه کمی سخت باشه چون افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، الگو های رفتاری و فکری عمیقی دارند که سال هاست در اونها شکل گرفته.

ولی با کمک و حمایت از دوستان و خانواده، میشه این بیماری رو درمان کرد. معمولا درمان این بیماری شامل روان درمانی (یعنی صحبت کردن با یک متخصص روانشناسی) و گاهی اوقات استفاده از دارو هست.

روان درمانی برای شخصیت وابسته

روان درمانی یکی از بهترین راه ها برای درمان بیماری های روانی مثل اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) هست. هدف از این درمان اینه که به فرد کمک کنه تا بتونه بهتر با دیگران ارتباط برقرار کنه و ترس ها و انگیزه هایی که باعث افکار و رفتارش میشن رو بشناسه. دو نوع از روان درمانی که می تونه به افرادی که به این بیماری مبتلا هستند کمک کنه عبارتند از:

1. درمان روان پویشی: این نوع درمان به فرد کمک می کنه تا به روابط و الگو های رفتاری که در زندگیش مشکل ساز شدن نگاه کنه و خودش رو بهتر بشناسه. این کمک می کنه تا فرد بتونه روابطش با دیگران و محیط اطرافش رو بهتر کنه.
2. درمان شناختی رفتاری (CBT): این نوع درمان به فرد کمک می کنه تا به افکار و احساسات خودش نگاه کنه و بفهمه که افکارش چطور رفتارش رو تحت تاثیر قرار می ده. با کمک این درمان، فرد می تونه افکار و رفتار های منفی رو فراموش کنه و به جاش الگو های تفکر و عادات سالم تری رو اتخاذ کنه. این درمان به ویژه به فرد کمک می کنه تا ترس هایش از استقلال و مشکلات با قاطعیت رو بررسی کنه.

دارو درمانی برای شخصیت وابسته

در حال حاضر داروی خاصی برای درمان اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) وجود نداره. ولی برای کمک به افرادی که به این بیماری مبتلا هستند و همزمان از افسردگی یا اضطراب رنج می برند، میشه از بعضی دارو ها استفاده کرد. مثلا دارو هایی مثل فلوکستین (Prozac®) که برای درمان افسردگی استفاده میشه یا دارو های آرام بخش مثل آلپرازولام (Xanax®)،

که برای کمک به افرادی که از اضطراب رنج می برند، استفاده میشه. این دارو ها می تونند به افرادی که به (DPD) مبتلا هستند کمک کنند و درمان این بیماری رو آسان تر کنند. ولی برای بهترین نتایج، بهتره که این دارو ها با روان درمانی همراه باشند. یعنی علاوه بر مصرف دارو، فرد باید با یک متخصص روانشناسی هم مشورت کنه و روان درمانی بگیره.

آیا می توان از اختلال شخصیت وابسته جلوگیری کرد؟

متاسفانه نمیشه از اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) جلوگیری کرد. ولی با درمان، میشه کمک کرد تا مشکلاتی که این بیماری ایجاد می کنه کمتر بشه. اگر به محض اینکه علائم این بیماری رو در خود تون می بینید، کمک بگیرید، می تونید از اینکه این بیماری زندگی، خانواده و دوستیتون رو بهم بزنه جلوگیری کنید.

پیش آگاهی اختلال شخصیت وابسته چیست؟

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانیه که اگر درمان نشه، ممکنه باعث بشه فرد مشکلات روانی دیگه مثل افسردگی یا مشکل با مصرف مواد داشته باشه. همچنین ممکنه باعث بشه فرد مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشه یا بیشتر در معرض خطر سوء استفاده جسمی، عاطفی یا جنسی قرار بگیره. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، ممکنه بیشتر به فکر خودکشی باشند.

جمع بندی

اختلال شخصیت وابسته یا (DPD) یک بیماری روانیه. مثل همه بیماری های روانی، اگر به محض اینکه علائمش رو در خودتون می بینید، کمک بگیرید، می تونید از اینکه این بیماری زندگیتون رو بهم بزنه جلوگیری کنید. پزشکان و متخصصان روانشناسی می تونند برنامه های درمانی رو برای شما طراحی کنند که به شما کمک کنه تا بهتر بتونید افکار و رفتار هاتون رو کنترل کنید.

منبع: https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9783-dependent-personality-disorder

با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.