آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در مورد اختلال شخصیت اسکیزوئید هستید؟ اختلال شخصیت اسکیزوئید (Schizoid personality disorder) یک اختلال روانپزشکی است که با الگوی فراگیر انزوای اجتماعی، دوری از اجتماعات، و بی‌ تفاوتی نسبت به افراد و محیط زندگی مشخص می‌ شود. افراد مبتلا به این اختلال تمایل کمی به برقراری روابط صمیمانه با دیگران دارند و از نظر عاطفی سرد و بی‌ تفاوت به نظر می‌ رسند.

معرفی اختلال شخصیت اسکیزوئید

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک نوع بیماری روانی است، که در اون، فرد دوست نداره با دیگران ارتباط برقرار کنه و علاقه چندانی به روابط اجتماعی نشون نمی ‌دهد. افرادی که این بیماری رو دارن، وقتی با دیگران حرف می‌ زنند، احساسات خیلی محدودی رو نشون می ‌دهند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک نوع بیماری روانیه که در اون، فرد دوست نداره با دیگران صحبت کنه و به روابط اجتماعی علاقه نشون نمیده. این افراد وقتی با دیگران حرف می ‌زنند، احساسات خیلی محدودی رو نشون می ‌دهند.

این بیماری جزو گروهی از بیماری ‌های روانیه که بهشون می‌گن “خوشه A ” این گروه شامل بیماری‌ هاییه که در اون‌ ها، فرد رفتار های غیر معمول و عجیب و غریبی داره. این رفتار ها معمولاً ثابت هستند و باعث می ‌شن فرد در روابط اجتماعیش مشکل داشته باشه و احساس ناراحتی کنه.

افرادی که این بیماری رو دارند، معمولاً خیلی ساکت و منزوی هستند و ممکنه به نظر برسن که خیلی متفاوت و دور از دیگران هستند. اغلب اوقات، این افراد خودشون نمی ‌فهمند که رفتارشون غیر معمول یا مشکل ‌سازه.

تفاوت بین اختلال شخصیت اسکیزوئید و اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی یک نوع بیماری روانیه که در اون، فرد ارتباطش با واقعیت رو از دست میده. افرادی که این بیماری رو دارند، ممکنه تصورات غیر واقعی داشته و رفتار های نا منظم و غیر عادی داشته،

که باعث می ‌شه در کار های روزمره‌ شون مشکل داشته باشند. اما اختلال شخصیت اسکیزوئید باعث ایجاد تصورات غیر واقعی یا توهم نمی ‌شه و این بیماری معمولاً تاثیر چندانی روی کار های روزمره فرد نمیذاره.

تفاوت بین اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی یک نوع بیماری روانیه که در اون، فرد خیلی از قضاوت یا انتقاد دیگران می ‌ترسه. برای جلوگیری از این ترس، این افراد سعی می ‌کنند تا حد امکان از موقعیت ‌های اجتماعی دوری کنند.

اما اختلال شخصیت اسکیزوئید فرق داره. افرادی که این بیماری رو دارند، به خاطر ترس از قضاوت یا انتقاد از روابط اجتماعی دوری نمی‌ کنند. در عوض، این افراد به طور کلی به برقراری ارتباط با دیگران علاقه ‌ای ندارند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً در دوران نوجوانی شروع می‌ شه، یعنی زمانی که شخصیت فرد داره شکل می‌ گیره و بالغ می‌ شه. اما بعضی از افرادی که این بیماری رو دارند، ممکنه علائم بیماری رو در سنین کمتری نشون بدن. این بیماری بین پسرانی که هنوز نوزاد هستند، کمی بیشتر از دختران نوزاد شایع‌ تره.

اختلال شخصیت اسکیزوئید چقدر شایع است؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک بیماری روانیه که خیلی شایع نیست. تقریباً  (3.1) تا (4.9) درصد از مردم آمریکا این بیماری رو دارند.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک بیماری روانیه که در اون، فرد علاقه ‌ای به برقراری ارتباط با دیگران نداره. این افراد معمولاً:

• دوست ندارند با دیگران، حتی اعضای خانواده ‌شون، رابطه نزدیک برقرار کنند.
• سرگرمی ‌ها، فعالیت ‌ها و کار هایی رو انتخاب می ‌کنند که بتونند به تنهایی انجام بدن.
• تمایل کمی به فعالیت ‌های جنسی دارند یا اصلاً به این فعالیت ‌ها علاقه ‌ای ندارند.
• به ندرت احساسات قوی رو تجربه یا بروز میدن.
• به ستایش یا انتقاد دیگران بی ‌تفاوت هستند.

دلیل این بیماری هنوز کاملاً مشخص نیست. اما برخی از پژوهشگران فکر می ‌کنند که عوامل ژنتیکی و محیطی ممکنه در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. برای مثال:

برخی از محققان فکر می‌ کنند که ممکنه رابطه ژنتیکی بین اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزوئید وجود داشته باشه. همچنین، برخی از مطالعات نشون داده که افرادی که در دوران کودکی مراقبانی با رفتار سرد و بی‌ توجه داشته ‌اند، بیشتر ممکنه به این بیماری مبتلا بشن.

اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه تشخیص داده می شود؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً در دوران نوجوانی شروع می ‌شه و تا زمانی که فرد به سن بزرگسالی می‌ رسه، ادامه پیدا می ‌کنه. به همین خاطر، معمولاً تا زمانی که فرد (18) ساله نشده، این بیماری تشخیص داده نمی‌ شه.

تشخیص این بیماری می ‌تونه کمی سخت باشه چون اکثر افرادی که این بیماری رو دارند، فکر نمی ‌کنند که رفتار یا فکرشون مشکل ‌سازه و فکر نمی ‌کنند که نیاز به تغییر دارند.

وقتی این افراد به دنبال کمک می‌ گردند، معمولاً به خاطر مشکلات دیگه ‌ای مثل اضطراب یا افسردگی هستند، نه خود این بیماری.

وقتی یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک فکر می ‌کنه که یک فرد ممکنه این بیماری رو داشته باشه، معمولاً سوالاتی مشابه به سوالات زیر رو می‌ پرسه:

• تاریخچه زندگی فرد
• روابطش
• سابقه کاریش
• تست ‌های واقعیت

چون افرادی که ممکنه این بیماری رو داشته باشند، معمولاً درک درستی از رفتار خودشون ندارند، متخصص ‌ها معمولاً با خانواده و دوستان اون فرد صحبت می ‌کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد رفتار و سابقه اون فرد جمع ‌آوری کنند.

متخصص ‌های روانشناسی بر اساس معیار هایی که در راهنمای تشخیصی و اماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا وجود داره، در فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید این بیماری رو تشخیص می ‌دهند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه درمان می شود؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک بیماری روانیه که هنوز در موردش تحقیقات زیادی انجام نشده. به همین خاطر، راه‌ های درمانی کمی برای این بیماری وجود داره و هنوز نمی ‌دونیم که کدوم روش درمانی برای این بیماری بهتره.

روان‌ درمانی یا همون گفتار درمانی معمولاً روش انتخابی برای درمان اختلالات شخصیته، اما برای افرادی که اختلال شخصیت اسکیزوئید دارند، این روش ممکنه سخت باشه. چون این افراد معمولاً دوست ندارند در مورد احساساتشون صحبت کنند و علاقه ‌ای به برقراری ارتباط با دیگران ندارند. اما برخی از روش ‌های روان ‌درمانی که ممکنه برای این افراد مفید باشه عبارتند از:

• درمان خانوادگی: اغلب افرادی که این بیماری رو دارند، به درخواست اعضای خانواده ‌شون به درمان میرن. در برخی موارد، درمان خانوادگی می ‌تونه به فهم بهتر انتظارات خانواده در مورد روابط و رفتار هایی که ممکنه وضعیت فرد رو بدتر کنه، کمک کنه.
• گروه درمانی: این یک نوع روان‌ درمانیه که در اون، گروهی از افراد با هم و تحت نظارت یک روان ‌درمانگر یا روانشناس در مورد مشکلاتشون صحبت می‌ کنند. گروه درمانی می‌ تونه به فرد کمک کنه تا مهارت ‌های اجتماعی ‌اش رو تقویت کنه.
• درمان شناختی رفتاری: این یک نوع درمان ساختار یافته و هدفمنده. یک روان ‌درمانگر یا روانشناس به فرد کمک می ‌کنه تا بهتر بتونه به افکار و احساسات خودش نگاه کنه و بفهمه که چطور افکارش تاثیر گذاره.

دارو درمانی در اختلال شخصیت اسکیزوئید

در حالی که روان‌ درمانی به عنوان درمان اصلی اختلال شخصیت اسکیزوئید (SPD) در نظر گرفته می ‌شود، دارو درمانی نیز می ‌تواند در برخی موارد مفید باشد. اهداف دارو درمانی در (SPD) به صورت زیر می باشد:

• کاهش علائم ثانویه: دارو می ‌تواند برای درمان علائم ثانویه (SPD) مانند اضطراب، افسردگی، و بی ‌خوابی تجویز شود.
• بهبود عملکرد: دارو می ‌تواند به افراد مبتلا به (SPD) کمک کند تا در زندگی روز مره خود بهتر عمل کنند.
• افزایش انگیزه برای درمان: دارو می ‌تواند به افراد مبتلا به (SPD) انگیزه بیشتری برای شرکت در روان ‌درمانی بدهد.

دارو های مورد استفاده در (SPD) به صورت زیر می باشد:

• دارو های ضد اضطراب: برای کاهش اضطراب و تنش تجویز می ‌شوند.
• دارو های ضد افسردگی: برای درمان افسردگی و بی ‌علاقگی تجویز می ‌شوند.
• دارو های ضد روان ‌پریشی: در موارد نادر، برای درمان علائمی مانند توهم و هذیان تجویز می ‌شوند.
• دارو های محرک روانی: برای افزایش تمرکز و انگیزه تجویز می ‌شوند.

ملاحظات در مورد دارو درمانی:

• دارو به تنهایی نمی‌ تواند (SPD) را درمان کند: دارو فقط می ‌تواند علائم (SPD) را کنترل کند و به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند تا در زندگی روزمره خود بهتر عمل کنند.
• دارو می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد: قبل از شروع دارو درمانی، مهم است که از عوارض جانبی احتمالی دارو ها آگاه باشید.
• دارو باید تحت نظر روانپزشک تجویز و مصرف شود: مصرف خود سرانه دارو می ‌تواند خطرناک باشد.

انواع دارو های مصرفی در اختلال شخصیت اسکیزوئید

همانطور که قبلاً ذکر شد، دارو درمانی به عنوان درمان اصلی اختلال شخصیت اسکیزوئید (SPD) در نظر گرفته نمی‌ شود، اما در برخی موارد می‌ تواند برای کنترل علائم ثانویه و بهبود عملکرد مفید باشد. انواع دارو هایی که ممکن است برای (SPD) تجویز شوند:

1- دارو های ضد اضطراب:

• بنزودیازپین ‌ها: مانند لورازپام (کلونوپین) و دیازپام (والیوم)
• بوسبیرون: داروی ضد اضطرابی غیر بنزودیازپینی

2-  دارو های ضد افسردگی:

• مهارکننده‌ های انتخابی باز جذب سروتونین: ((SSRI)  مانند فلوکستین (پروزاک)، سرترالین (زولوفت) و پاروکستین (پاکسیل)
• مهارکننده‌ های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI):) مانند ونلافاکسین (افکسور) و دسولونوستیگمین (ولبوترین)

3- دارو های ضد روان ‌پریشی:

• دارو های ضد روان‌ پریشی نسل اول (تیپیکال): مانند هالوپریدول (هالدول) و کلرپرومازین (تورازین)
• دارو های ضد روان‌ پریشی نسل دوم (آتیپیکال): مانند اولانزاپین (زیپرکسا) و آریپیپرازول (ابیلیفای)

4- دارو های محرک روانی:

• متیل ‌فنیدات (ریتالین): برای افزایش تمرکز و انگیزه

نکته: این لیست جامع نیست و ممکن است دارو های دیگری نیز برای (SPD) تجویز شوند.

روان درمانی در اختلال شخصیت اسکیزوئید

روان‌ درمانی به عنوان درمان اصلی اختلال شخصیت اسکیزوئید (SPD) در نظر گرفته می‌ شود. هدف روان ‌درمانی در (SPD) کمک به افراد برای:

• ایجاد روابط صمیمانه: به افراد مبتلا به (SPD) کمک می‌ کند تا مهارت‌ه ای اجتماعی خود را ارتقا دهند و روابط صمیمانه با دیگران برقرار کنند.
• افزایش عزت نفس: به آنها کمک می‌ کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش
• مدیریت احساسات: به آنها کمک می ‌کند تا احساسات خود را بشناسند و به طور سالم با آنها کنار بیایند.
• کاهش اضطراب و افسردگی: به آنها کمک می‌ کند تا با علائم ثانویه (SPD) مانند اضطراب و افسردگی کنار بیایند.

انواع روان‌ درمانی که برای (SPD) استفاده می‌ شود:

• درمان شناختی رفتاری (CBT): به افراد مبتلا به (SPD) کمک می ‌کند تا افکار و رفتار های منفی خود را شناسایی و تغییر دهند.
• درمان روان پویشی: به افراد مبتلا به (SPD) کمک می‌ کند تا ریشه مشکلات خود را در تجربیات دوران کودکی خود درک کنند.
• درمان بین فردی: به افراد مبتلا به (SPD) کمک می‌ کند تا مهارت ‌های اجتماعی خود را ارتقا دهند.
• گروه درمانی: به افراد مبتلا به (SPD) کمک می‌ کند تا با دیگران ارتباط برقرار برقرار کنند.

ملاحظات مهم در مورد روان ‌درمانی:

• روان ‌درمانی یک فرآیند طولانی‌ مدت است: ممکن است ماه‌ ها یا حتی سال‌ ها طول بکشد تا افراد مبتلا به (SPD) از روان‌ درمانی نتیجه بگیرند.
• یافتن یک درمانگر مناسب مهم است: درمانگر باید با (SPD) به صورت کامل آشنا باشد.
• مشارکت فعال در درمان ضروری است: افراد مبتلا به (SPD) باید درمان خود را به صورت مداوم پیگیری کنند تا نتیجه مطلوب حاصل شود.

آیا می توان از اختلال شخصیت اسکیزوئید جلوگیری کرد؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک بیماری روانیه که کاملاً نمی ‌شه ازش جلوگیری کرد. اما با درمان، می‌ شه به افرادی که ممکنه به این بیماری مبتلا بشند کمک کرد تا راه‌ های بهتری برای تغییر رفتار و افکار ناسازگارشون یاد بگیرند.

پیش آگاهی (چشم انداز) برای اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

افرادی که اختلال شخصیت اسکیزوئید دارند، معمولاً نسبت به افرادی که بیماری ‌های شخصیتی دیگه دارند زندگی بهتری رو تجربه می کنند. ، این افراد کمتر احتمال داره که اضطراب یا افسردگی رو تجربه کنند. به خصوص اگر در محیط‌ های اجتماعی، آموزشی یا شغلی نباشند که بر روی مهارت‌ های اجتماعی‌ شون فشار بیاره.

جمع بندی

اختلال شخصیت اسکیزوئید یک نوع بیماری روانیه. مثل همه بیماری‌ های روانی، اگر به محض اینکه علائم بیماری نشون داده شد، کمک درخواست کنید، می‌ تونه کمک کنه تا مشکلات زندگی فرد کمتر بشه. متخصص ‌های روانشناسی می ‌تونن برنامه ‌های درمانی رو ارائه بدن که به افرادی که این بیماری رو دارند، کمک کنه تا بهتر بتونن رفتار و افکار خودشون رو کنترل کنند.

خانواده ‌های افرادی که این بیماری رو دارند، معمولاً استرس، افسردگی و تنهایی رو تجربه می ‌کنند. به عنوان یک عضو خانواده، مهمه که مراقب سلامت روان خودتون باشید و اگر این علائم رو تجربه کردید، به دنبال کمک بگردید.

منبع: https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/23030-schizoid-personality-disorder

با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.