آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در مورد اختلال سلوک هستید؟ اختلال سلوک (Conduct Disorder) یک الگوی رفتاری تکراری و مداوم در کودکان و نوجوانان است که با نقض حقوق اساسی دیگران یا مقررات اجتماعی مشخص می‌شود. این اختلال می‌تواند در زمینه‌های مختلف زندگی فرد، از جمله روابط، تحصیل و عملکرد شغلی، مشکلاتی ایجاد کند.

معرفی اختلال سلوک

اختلال سلوک یک نوع بیماری روانیه که باعث میشه کودک و نوجوان خیلی شورشی و نافرمان باشه. این بیماری میتونه با روان درمانی درمان بشه. به عبارت ساده ‌تر، این بیماری باعث میشه که بچه ‌ها خیلی بی قرار و نافرمان باشند ولی با حرف زدن با یک روانشناس می توانند بهتر بشن.

اختلال سلوک چیست؟

اختلال سلوک یک بیماری روانیه که باعث میشه بچه‌ ها و نوجوان ‌ها خیلی شورشی و نافرمان باشند. این بچه ‌ها اغلب قوانین و رویه ‌های معمول رو زیر پا می ‌گذارند.

این بیماری جزو یک سری بیماری ‌های رفتاریه که می‌ تونه باعث بشه بچه ‌ها به دیگران آسیب برسونند. گاهی اوقات، یک بیماری دیگه به نام “اختلال نافرمانی مقابله ‌ای” (ODD) می ‌تونه منجر به اختلال رفتار بشه. اختلال رفتار معمولاً با بیماری ‌های روانی دیگه مثل افسردگی، اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) و اختلالات یادگیری همزمان پیش می ‌رود.

تفاوت بین اختلال سلوک و اختلالات شخصیتی چیست؟

اختلال شخصیت یک بیماری روانیه که باعث میشه فرد به طور مداوم و طولانی مدت رفتار های مخرب و نامناسبی داشته باشه. این بیماری معمولاً در دوران نوجوانی شروع میشه،

وقتی شخصیت فرد داره شکل میگیره و بزرگ میشه. بنابراین، تقریباً همه افرادی که به اختلال شخصیت مبتلا هستند، بالای (18) سال هستند. یک استثنا اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) هست. حدود (80٪) از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، در (11) سالگی علائم رو نشون میدن.

اختلال سلوک (CD) و (ASPD) خیلی شبیه به هم هستند، اما (CD) معمولاً در کودکان تشخیص داده میشه. اگر یک بزرگسال شرایط هر دو بیماری رو داشته باشه، یک متخصص بهداشت روان به جای (CD)، (ASPD) رو تشخیص میده.

اختلال رفتاری چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلال رفتاری یک بیماریه که بیشتر بچه‌ ها و نوجوان ‌ها رو تحت تاثیر قرار میده. این بیماری میتونه حتی قبل از ده سالگی شروع بشه، ولی معمولاً در دوران نوجوانی (بین ده تا نوزده سالگی) بیشتر مشهود میشه.

این بیماری بیشتر در پسر ها در زمان تولد (AMAB) نسبت به دختر ها در بدو تولد (AFAB) دیده میشه. میانگین سنی که این بیماری در پسر ها شروع میشه بین (10) تا (12) ساله و در دختر ها بین (14) تا (16) ساله است.

اختلال رفتاری چقدر شایع است؟

اختلال سلوک بین دو تا ده درصد از کودکان و نوجوانان در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد.

علائم و نشانه های اختلال رفتاری چیست؟

اختلال سلوک یک بیماریه که باعث میشه بچه ‌ها رفتار های نامناسب و تکراری داشته باشند. این بچه ‌ها معمولاً خیلی سرکش هستند و به نظر نمی ‌رسه که نگران حال دیگران باشند.

چهار رفتار اصلی این بیماری عبارتند از:

• حمله به دیگران یا خراب کردن اموال
• دروغ گفتن یا دزدی
• نقض قوانین

بعضی از علائم این بیماری شامل قلدری، خشونت، تهدید، اجبار به فعالیت جنسی، سرزنش کردن دیگران، صدمه زدن به حیوانات، آتش زدن عمدی، تخریب اموال، دروغ گفتن برای به دست آوردن چیزی یا فرار از مسئولیت، سرقت، ورود به خانه ‌ها یا شرکت ‌ها، شکستن قوانین بدون دلیل مشخص، عدم رفتن به مدرسه،

فرار از خانه، نقض قوانین تعیین شده توسط والدین، مصرف زیاد الکل یا مواد مخدر، رابطه جنسی مکرر و خطرناک، نا امیدی زود رس، عدم پنهان کردن رفتار های پرخاشگرانه، عدم ابراز پشیمانی از اعمال خود، و مشکل در ایجاد و حفظ دوستی هستند.

لطفاً توجه داشته باشید که رفتار سرکش گاهی اوقات در دوران کودکی و نوجوانی عادیه. اما اگر این رفتار ها الگویی مخرب و تکراری داشته باشند، ممکنه نشان از اختلال رفتاری باشند.

علائم اختلال سلوک در بزرگسالان

بزرگسالانی که به اختلال سلوک مبتلا هستند، ممکنه مشکلاتی در حفظ کار یا روابطشون داشته باشند. این افراد ممکنه رفتار های غیر قانونی یا خطرناکی داشته باشند. علائم اختلال سلوک در بزرگسالان ممکنه به عنوان یک بیماری به نام “اختلال شخصیت ضد اجتماعی” تشخیص داده بشه.

چه چیزی باعث اختلال رفتار می شود؟

دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که دقیقاً چه چیزی باعث میشه بچه‌ ها به اختلال رفتاری مبتلا بشند. اما فکر می‌ کنند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی (یعنی چیزی که در ژن‌ های ما هست)، بیولوژیکی (یعنی چیزی که با بدن ما سر و کار داره) و محیطی (یعنی چیز هایی که در محیط زندگی ما اتفاق می ‌افته) باعث این بیماری میشه.

عوامل ژنتیکی / بیولوژیکی در اختلال سلوک:

بعضی از ویژگی ‌های رفتاری مثل خشونت، بی‌ توجهی به قوانین و عدم حساسیت به مجازات می ‌تونن از پدر و مادر به فرزند منتقل بشن. همچنین، اگر سطح هورمون تستوسترون بالا باشه، ممکنه باعث بشه رفتار فرد خشونت ‌آمیز بشه. آسیب به مغز هم می ‌تونه باعث این موضوع بشه.

اگر پدر و مادر فردی که به این اختلال مبتلا شده باشن، خودشون هم رفتار های ضد اجتماعی داشته باشن یا مشکلات روانی دیگه مثل اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD)، اختلالات خلقی، اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی، احتمال ابتلا فرزندشون به این اختلال بیشتر می ‌شه.

اگر خانه ‌ای که فرد در اون زندگی می ‌کنه، ساختار و نظارت کافی نداشته باشه و در اون خانه درگیری ‌های زیادی بین والدین اتفاق بیفته، ممکنه باعث بشه فرد رفتار های ناساز گاری داشته باشه که این رفتار ها می‌ تونن منجر به این اختلال بشن.

اگر فرد زیاد در معرض خشونت خانگی باشه، احتمال اینکه به این اختلال مبتلا بشه بیشتر می ‌شه. همچنین، زندگی در محیط ‌هایی که اجتماعی و اقتصادی ضعیف هستن و در اون ‌ها بیکاری زیاده، می‌ تونه باعث بشه فرد استرس زیادی داشته باشه و این استرس می ‌تونه باعث بشه فرد به این اختلال مبتلا بشه.

اگر در محله ‌ای که فرد زندگی می ‌کنه، دسترسی به مواد مخدر آسون باشه و جرم و جنایت زیادی اتفاق بیفته، احتمال اینکه فرد به این اختلال مبتلا بشه بیشتر می ‌شه. اما باید به این نکته توجه کنیم که این اختلال می ‌تونه حتی در کودکانی هم پدید بیاد که در خانواده ‌هایی زندگی می‌ کنن که عملکرد بالا و سالم دارن.

اختلال سلوک چگونه تشخیص داده می شود؟

یک متخصص روانشناس می‌ تونه بفهمه که کسی اختلال سلوک داره یا نه. اون‌ ها این کار رو با استفاده از یک راهنمای خاص انجام می ‌دن. اگر یک کودک یا نوجوان سه یا بیشتر از رفتار های زیر رو در یک سال گذشته نشون داده باشه و حداقل یکی از اون ‌ها در شش ماه گذشته اتفاق افتاده باشه، می ‌شه گفت اون فرد اختلال رفتاری داره:

• خشونت علیه دیگران یا حیوانات.
• خراب کردن اشیاء.
• فریب دادن، دروغ گفتن یا دزدیدن.
• نقض قوانین خیلی مهم.

این رفتار ها باید به اندازه‌ ای جدی باشن که باعث بشن کار های روزمره فرد در خانه، مدرسه یا محل کارش مختل بشه. اگر فکر می ‌کنید فرزندتون علائم اختلال رفتاری رو نشون می ‌ده، باید اون رو به یک روانشناس یا روانپزشک کودک و نوجوان ببرید. این متخصص‌ ها از ابزار های خاصی برای بررسی سلامت روان کودک استفاده می‌ کنن.

روانشناس‌ ها و روانپزشک‌ ها معمولا به گزارش ‌هایی که از والدین، برادر و خواهر، دوستان و معلمان کودک دریافت می ‌کنن، توجه زیادی می‌ کنن تا بتونن رفتار کودک رو بهتر بفهمن.

اختلال رفتاری چگونه درمان می شود؟

اختلال رفتاری با چندین روش درمانی می ‌شه. این روش ‌ها شامل:

• آموزش به والدین: این روش به والدین کمک می ‌کنه تا بتونن بهتر با کودکشون برخورد کنن و رفتار های مثبتشون رو پاداش بدن.
• روان ‌درمانی: این روش به فرد کمک می ‌کنه تا بتونه احساسات، افکار و رفتار های نگران‌کننده‌ اش رو تغییر بده. با کمک یک متخصص، فرد و خانواده ‌اش می ‌تونن راهنمایی و حمایت لازم رو بگیرن.
• آموزش مدیریت خشم: این روش به کودک کمک می‌ کنه تا بتونه واکنش ‌های خودش رو کنترل کنه و خشمش رو کاهش بده.
• روان ‌درمانی فردی: این روش به کودک کمک می ‌کنه تا بتونه مهارت‌ های حل مسئله رو یاد بگیره، روابطش رو بهبود بده و تاثیرات منفی محیط رو کاهش بده.
• درمان مبتنی بر جامعه: این روش شامل مدارس و مراکز درمانی هست که برنامه‌ های ساختاری برای کاهش رفتار های مخرب ارائه می ‌دهند.

معمولا برای درمان مستقیم اختلال رفتاری از دارو استفاده نمی ‌شه، اما اگر کودک دیگر مشکلات روانی هم داشته باشه، ممکنه از دارو برای مدیریت اون مشکلات استفاده بشه.

روان درمانی در اختلال سلوک

روان درمانی یکی از ارکان اصلی درمان اختلال سلوک است. انواع مختلفی از روان درمانی برای این اختلال وجود دارد، اما همه آنها بر تغییر الگو های رفتاری و تفکر کودک یا نوجوان متمرکز هستند.

انواع روان درمانی در اختلال سلوک:

• درمان شناختی-رفتاری (CBT): این نوع درمان به کودک یا نوجوان کمک می ‌کند تا افکار و باور های منفی خود را شناسایی و تغییر دهد و مهارت ‌های حل مسئله و کنترل خشم را یاد بگیرد.
• درمان خانواده: این نوع درمان به اعضای خانواده کمک می ‌کند تا با رفتار کودک یا نوجوان خود به طور موثرتری مقابله کنند و روابط خانوادگی را بهبود بخشند.
• آموزش مهارت‌ های اجتماعی: این نوع درمان به کودک یا نوجوان کمک می ‌کند تا مهارت‌ های اجتماعی لازم برای برقراری ارتباط و تعامل با دیگران را یاد بگیرد.
• درمان گروهی: این نوع درمان به کودک یا نوجوان کمک می ‌کند تا با سایر کودکانی که با مشکلات مشابهی روبرو هستند، ارتباط برقرار کند و از تجربیات آنها بی آموزد.

اهداف روان درمانی در اختلال سلوک:

• کاهش رفتار های پرخاشگرانه و ضد اجتماعی.
• بهبود مهارت ‌های حل مسئله و کنترل خشم.
• افزایش مهارت ‌های اجتماعی.
• ارتقای روابط خانوادگی.
• بهبود عملکرد تحصیلی.
• پیشگیری از فعالیت‌ های مجرمانه.

انتخاب نوع روان درمانی:

انتخاب نوع روان درمانی مناسب برای هر کودک یا نوجوان به عوامل مختلفی از جمله سن، شدت علائم، و نیاز های فردی او بستگی دارد.

مزایای روان درمانی:

روان درمانی می ‌تواند فواید زیادی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک داشته باشد. این فواید شامل موارد زیر است:

• کاهش رفتار های پرخاشگرانه و ضد اجتماعی.
• بهبود مهارت‌ های حل مسئله و کنترل خشم.
• افزایش مهارت ‌های اجتماعی.
• ارتقای روابط خانوادگی.
• بهبود عملکرد تحصیلی.
• پیشگیری از فعالیت ‌های مجرمانه.

محدودیت ‌های روان درمانی:

روان درمانی یک فرایند زمان ‌بر است و ممکن است، تا چند ماه یا حتی چند سال طول بکشد تا نتایج آن مشاهده شود. همچنین، روان درمانی ممکن است برای همه کودکان و نوجوانان موثر نباشد.

در اینجا چند نکته برای انتخاب یک روان‌ درمانگر مناسب برای اختلال سلوک ارائه می ‌شود:

• از یک متخصص سلامت روان که تجربه کار با کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک را دارد، کمک بگیرید.
• مطمئن شوید که کودک یا نوجوان شما با روان ‌درمانگر خود احساس راحتی می‌ کند.
• در مورد انتظارات خود از درمان با روان ‌درمانگر صحبت کنید.

روان درمانی می‌ تواند نقش مهمی در درمان اختلال سلوک داشته باشد و به کودکان و نوجوانان کمک کند تا زندگی سالم و موفقی داشته باشند.

دارو درمانی در اختلال سلوک

دارو درمانی به عنوان یک روش مکمل در کنار روان درمانی برای اختلال سلوک استفاده می ‌شود. هدف از دارو درمانی، کاهش علائمی مانند پرخاشگری، تکانشگری، و اضطراب است که می ‌توانند در عملکرد و کیفیت زندگی کودک یا نوجوان اختلال ایجاد کنند.

دارو هایی که برای اختلال سلوک استفاده می ‌شوند:

• دارو های محرک: مانند متیل‌فنیدات (ریتالین) و دکستروآمفتامین (دگزدرین) برای افزایش تمرکز و توجه و کاهش رفتار های تکانشگری.
• دارو های ضد افسردگی: مانند فلوکستین (پروزاک) و سرترالین (زولوفت) برای کاهش علائم افسردگی و اضطراب.
• دارو های ضد اضطراب: مانند بوسپیرون (بوسپار) و لورازپام (اورفیدال) برای کاهش علائم اضطراب و بی قراری.
• دارو های ضد تشنج: مانند لیتیوم و والپروات سدیم برای کنترل رفتارهای پرخاشگرانه و تکانشگری.

ملاحظات در مورد دارو درمانی:

• دار وها باید توسط یک متخصص تجویز و تحت نظر او مصرف شوند.
• دوز دارو باید به طور منظم تنظیم شود تا اثربخشی و عوارض جانبی آن تحت نظر باشد.
• دارو درمانی به تنهایی برای درمان اختلال سلوک کافی نیست و باید همراه با روان درمانی باشد.
• عوارض جانبی دارو ها باید به طور منظم توسط والدین و متخصص رصد شود.

نکاتی در مورد مصرف دارو در کودکان و نوجوانان:

• مصرف دارو در کودکان و نوجوانان باید با احتیاط و با نظر متخصص انجام شود.
• عوارض جانبی داروها در کودکان و نوجوانان می‌ تواند بیشتر از بزرگسالان باشد.
• مصرف دارو ممکن است بر رشد کودک یا نوجوان تاثیر بگذارد.

توجه: این اطلاعات فقط برای اطلاع رسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره با متخصص در نظر گرفته شود.

آیا می توان از اختلال رفتاری جلوگیری کرد؟

در حال حاضر راهی برای جلوگیری از اختلال رفتاری وجود نداره چون این اختلال از ترکیبی از عوامل مختلف پیش می ‌آید. اما با درمان می‌ شه برخی از مشکلات مرتبط با این اختلال رو کاهش داد.

اگر به محض اینکه علائم این اختلال پدید اومد، کمک بگیرید، می ‌تونه به کاهش این اختلال در زندگی، خانواده و دوستی کودکتون کمک کنه. چشم‌انداز برای اختلال رفتاری بستگی به این داره که این اختلال در چه زمانی شروع شده و آیا درمان شده یا نه.

معمولا رفتار های مخرب در اوایل بزرگسالی کم می ‌شن، اما در حدود یک سوم از موارد، این رفتار ها ادامه پیدا می ‌کنن. بسیاری از این موارد شرایط اختلال شخصیت ضد اجتماعی رو دارن.

اگر این اختلال در سنین خیلی کم (قبل از ده سالگی) شروع بشه، چشم ‌انداز کمتر خوبی داره و معمولا باعث می ‌شه عملکرد مدرسه کودک کم بشه. برخی از کودکان و نوجوانانی که به اختلال رفتاری مبتلا هستن، ممکنه شرایط سلامت روان دیگه هم پیدا کنن، مثل:

• اختلالات خلقی یا اضطرابی
• اختلال علائم جسمی
• اختلال مصرف الکل و یا مواد مخدر
• اختلالات روان پریشی در بزرگسالی

همچنین ممکنه در سال ‌های نوجوانی و اوایل بزرگسالی، افسردگی و اختلال دو قطبی هم پیدا کنن. افکار خود کشی هم می‌ تونه یکی از پیچیدگی‌ های این شرایط باشه. اگر کودکتون در مورد خودکشی صحبت می‌ کنه، خیلی مهمه که فورا بهش کمک پزشکی بشه.

چگونه از فرزند مبتلا به اختلال رفتاری مراقبت کنم؟

اگر فرزندتون به اختلال رفتاری مبتلا شده، علاوه بر درمان حرفه ‌ای، می ‌تونید با چندین راه به خودتون و فرزند تون کمک کنید:

• درباره اختلال رفتاری و روش ‌های درمانی که اخیرا تحقیق شده، بیشتر بدونید.
• با یک متخصص روانشناسی صحبت کنید، بهتره این متخصص کسی باشه که توی تشخیص و درمان اختلال رفتاری تجربه داشته باشه.
• روش‌ های درمانی موجود رو بررسی کنید. درمان باید به نیاز های فرزندتون بپردازه و باید متمرکز بر خانواده باشه.
• یک گروه یا سازمان حمایت از خانواده رو در جامعه‌ تون پیدا کنید.

اگر فرزند تون به اختلال رفتاری مبتلا شده و رفتارش بدتر شده یا زندگی خانوادگی یا مدرسه‌ ای رو مختل کرده، با متخصص روانشناس خودتون صحبت کنید.

اگر فرزندتون رفتاری نشون می ‌ده که به خودش یا دیگران آسیب می‌ رسونه یا خطری رو ایجاد می‌ کنه، مثل آسیب به دیگران یا حیوانات، خیلی مهمه که فورا بهش کمک پزشکی بشه.

جمع بندی

کودکان و نوجوانانی که خیلی شورشی یا پرخاشگر هستند، می‌ تونن برای پدر و مادرشون خیلی سر سخت باشن. حالا اگر یک کودک یا نوجوان گاهی اوقات شورشی باشه، این چیز طبیعی ‌ایه. اما اگر یک کودک یا نوجوان خیلی زیاد و مکرر شورشی باشه و رفتار های مخربی نداشته باشه، ممکنه این نشونه ‌ی این باشه که اون کودک یا نوجوان به اختلال رفتاری مبتلا شده.

منبع: https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/23924-conduct-disorder

با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.