آیا به دنبال یک مقاله کامل و جامع در مورد اختلال دوقطبی یا (Bipolar) هستید؟ اختلال دوقطبی که به عنوان اختلال عاطفی دوقطبی یا بیماری شیدایی/ افسردگی نیز شناخته می ‌شود، یک وضعیت سلامت روانی است که با نوسانات خلقی شدید مشخص می ‌شود که شامل اوج هیجانی (شیدایی یا هیپومانیا) و پایین بودن (افسردگی) است.

وقتی افسرده می شوید، ممکن است احساس غمگینی یا نا امیدی کنید و علاقه یا لذت را نسبت به بیشتر فعالیت ها از دست بدهید. وقتی خلق و خوی شما در جهت دیگر تغییر می کند، ممکن است احساس سرخوشی و پر انرژی کنید. این نوسانات خلقی می توانند بر خواب، انرژی، فعالیت، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر واضح تأثیر بگذارند. اپیزود های نوسانات خلقی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال رخ دهد. در حالی که بیشتر افراد برخی از علائم عاطفی را بین دوره ‌ها تجربه می‌ کنند، برخی ممکن است هیچ یک را تجربه نکنند.

بررسی اجمالی اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

اختلال دوقطبی یا (Bipolar) (که قبلاً بیماری شیدایی- افسردگی یا افسردگی مانیک نامیده می شد) یک بیماری روانی است که باعث تغییرات غیرعادی در خلق و خو، انرژی، سطح فعالیت و تمرکز فرد می شود. این جابجایی ها می تواند انجام وظایف روزمره را دشوار کند. سه نوع اختلال دوقطبی وجود دارد. هر سه نوع شامل تغییرات واضحی در سطح خلق و خو، انرژی و فعالیت هستند.

این حالت ‌ها از دوره ‌های رفتاری بسیار «بالا»، هیجان ‌انگیز، تحریک ‌پذیر یا پر انرژی (معروف به دوره‌ های شیدایی) تا دوره‌ های بسیار «پایین»، غمگین، بی‌ تفاوت یا نا امید (معروف به دوره‌ های افسردگی) متغیر است. دوره های شیدایی با شدت کمتر به عنوان دوره های هیپومانیک شناخته می شود.

• اختلال دوقطبی یا (Bipolar) ” رده اول ” با دوره های شیدایی که حداقل (7) روز طول می کشد (تقریبا هر روز در بیشتر روز) یا با علائم شیدایی که آنقدر شدید هستند که فرد نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد، تعریف می شود. معمولاً دوره های افسردگی نیز رخ می دهد که معمولاً حداقل (2) هفته طول می کشد. اپیزود های افسردگی با ویژگی های مختلط (داشتن علائم افسردگی و علائم شیدایی همزمان) نیز ممکن است. تجربه چهار یا بیشتر اپیزود شیدایی یا افسردگی در طی یک سال، “دوچرخه سواری سریع یا تغییرات فصلی” نامیده می شود.
• اختلال دوقطبی “رده دوم” با الگویی از دوره های افسردگی و دوره های هیپومانیک تعریف می شود. دوره های هیپومانیک نسبت به دوره های شیدایی در اختلال دوقطبی “رده اول” شدت کمتری دارد.
• اختلال سیکلوتیمیک (که سیکلوتیمیا نیز نامیده می شود) با علائم هیپومانیک و افسردگی مکرر که به اندازه کافی شدید نیستند یا به اندازه کافی طولانی نیستند که به عنوان دوره های هیپومانیک یا افسردگی واجد شرایط شوند، تعریف می شود.

گاهی اوقات ممکن است فرد علائمی از اختلال دوقطبی یا (Bipolar) را تجربه کند که با سه دسته ذکر شده در بالا مطابقت نداشته باشد، و این به عنوان “سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص و مرتبط” نامیده می شود. اختلال دوقطبی اغلب در اواخر نوجوانی (نوجوانان) یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود. گاهی اوقات، علائم دوقطبی ممکن است در کودکان ظاهر شود. اگرچه علائم ممکن است در طول زمان متفاوت باشد، اختلال دوقطبی معمولاً نیاز به درمان مادام العمر دارد. پیروی از یک برنامه درمانی تجویز شده می تواند به افراد در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

علائم و نشانه های اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا (Bipolar) دوره ‌هایی از احساسات شدید غیر معمول و تغییرات در الگو های خواب و سطوح فعالیت را تجربه می‌ کنند و رفتارهایی را انجام می‌ دهند که برای آنها نامطلوب است – اغلب بدون اینکه اثرات احتمالی مضر یا نامطلوب آنها را تشخیص دهند. این دوره های متمایز را دوره های خلقی می نامند. دوره های خلقی با حالات و رفتار های معمول فرد بسیار متفاوت است. در طول یک دوره، علائم هر روز در بیشتر روز باقی می ‌مانند. این دوره ها همچنین ممکن است برای دوره های طولانی تری مانند چند روز یا چند هفته ادامه داشته باشند.

علائم یک دوره شیدایی

1. احساس سرخوشی بسیار بالا، یا به شدت تحریک پذیر با لمس
2. احساس نیاز به پرش یا دویدن، فعال تر از حد معمول
3. کاهش نیاز به خواب
4. صحبت کردن سریع در مورد چیز های مختلف (“فرار ایده ها”)
5. افکار مسابقه ای
6. احساس می کنید که می توانید بسیاری از کارها را همزمان انجام دهید بدون اینکه خسته شود
7. داشتن اشتهای بیش از حد برای غذا، نوشیدن، رابطه جنسی یا سایر فعالیت های لذت بخش
8. احساس مهم بودن، استعداد یا قدرت غیرعادی

علائم یک دوره افسردگی

1. احساس بسیار ناراحت یا غمگین یا مضطرب
2. احساس کندی یا بی قراری
3. داشتن مشکل در به خواب رفتن، زود بیدار شدن یا خواب زیاد
4. آهسته صحبت کردن، احساس ناتوانی در یافتن چیزی برای گفتن، یا فراموش کردن زیاد
5. مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری
6. احساس ناتوانی در انجام کارهای ساده
7. عدم علاقه به تقریباً تمام فعالیت ها
8. احساس ناامیدی یا بی ارزشی، یا فکر کردن به مرگ یا خودکشی

گاهی اوقات افراد هر دو علائم شیدایی و افسردگی را در یک دوره دارند، و به آن یک دوره با ویژگی های ترکیبی می گویند. در طول یک اپیزود با ویژگی ‌های مختلف، افراد ممکن است بسیار غمگین، پوچ یا نا امید شوند و در عین حال بسیار پرانرژی باشند. یک فرد ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشد، حتی اگر علائم آن کمتر پدیدار باشد.

به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا (Bipolar) “رده 2″، هیپومانیا را تجربه می ‌کنند که شکل نا مشخصی از شیدایی است. در طول دوره هیپومانیک، فرد ممکن است احساس بسیار خوبی داشته باشد، بتواند کار ها را انجام دهد و به زندگی روزمره خود ادامه دهد. ممکن است فرد احساس نکند که چیزی اشتباه است، اما خانواده و دوستان ممکن است تغییرات در خلق و خو یا سطح فعالیت را به عنوان علائم احتمالی اختلال دوقطبی تشخیص دهند. بدون درمان مناسب، افراد مبتلا به هیپومانیا ممکن است دچار شیدایی شدید یا افسردگی شوند.

نحوه تشخیص اختلال دوقطبی

دریافت تشخیص و درمان مناسب می تواند به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا (Bipolar)کمک کند تا زندگی سالم و فعالی داشته باشند. صحبت با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولین قدم است. ارائه ‌دهنده مراقبت‌ های بهداشتی می‌ تواند یک معاینه فیزیکی و سایر آزمایش ‌های پزشکی لازم را برای رد سایر علل احتمالی تکمیل کند. سپس ارائه ‌دهنده مراقبت ‌های بهداشتی ممکن است یک ارزیابی سلامت روان انجام دهد یا به یک ارائه ‌دهنده مراقبت‌ های بهداشت روان آموزش ‌دیده، مانند روان ‌پزشک، روان‌ شناس، یا مددکار اجتماعی بالینی که تجربه ‌ای در تشخیص و درمان اختلال دوقطبی دارد، ارجاع دهد.

ارائه دهندگان مراقبت های روانی معمولاً اختلال دوقطبی را بر اساس علائم، سابقه زندگی، تجربیات و در برخی موارد سابقه خانوادگی تشخیص می دهند. تشخیص دقیق در دوران جوانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نکاتی را بیابید که به آمادگی برای ویزیت خود با روانشناستان کمک می کند و بیشترین بهره را از آن ببرید.

ختلال دوقطبی و سایر شرایط مرتبط با آن

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همچنین دارای سایر اختلالات روانی یا شرایطی مانند اختلالات اضطرابی، اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD)، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، یا اختلالات خوردن هستند. گاهی اوقات افرادی که دوره های شیدایی یا افسردگی شدید دارند علائم روان پریشی نیز دارند که ممکن است شامل توهم یا هذیان باشد.

علائم روان پریشی با خلق و خوی شدید فرد مطابقت دارد. به عنوان مثال، فردی که علائم روان پریشی در طول یک دوره افسردگی دارد ممکن است به اشتباه فکر کند که از نظر مالی ویران شده، در حالی که فردی که علائم روان پریشی در طول یک دوره شیدایی دارد ممکن است به اشتباه باور کند که مشهور است یا قدرت های خاصی دارد.

توجه کنید: نگاه کردن به علائم یک فرد در طول دوره بیماری و بررسی سابقه خانوادگی آنها می تواند به روانشناس وی کمک کند تا تشخیص دهد که آیا فرد دارای اختلال دوقطبی همراه با اختلال دیگری است یا خیر.

عوامل خطر در اختلال دو قطبی

محققان در حال بررسی علل احتمالی اختلال دوقطبی هستند. اکثراً موافقند که عوامل زیادی وجود دارد که در احتمال ابتلای فرد به این اختلال نقش دارند.

ساختار و عملکرد مغز: برخی مطالعات نشان می دهد که مغز افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا (Bipolar) از جهات خاصی با مغز افرادی که اختلال دوقطبی یا هر اختلال روانی دیگری ندارند متفاوت است. یادگیری بیشتر در مورد این تفاوت های مغزی ممکن است به دانشمندان کمک کند تا اختلال دوقطبی را درک کنند و تعیین کنند که کدام درمان بهتر و کارآمدتر است. در این زمان، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به جای تصویر برداری مغزی یا سایر آزمایش های تشخیصی، برنامه تشخیص و درمان را بر اساس علائم و سابقه فرد قرار می دهند.

ژنتیک: برخی تحقیقات نشان می دهد که احتمال ابتلا به اختلال دوقطبی یا (Bipolar) در افراد دارای ژن های خاص بیشتر است. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد افرادی که والدین یا خواهر یا برادرشان مبتلا به اختلال دوقطبی هستند، شانس بیشتری برای ابتلا به این اختلال دارند. ژن های زیادی درگیر هستند و هیچ ژنی باعث این اختلال نمی شود. یادگیری بیشتر در مورد نقش ژن ها در اختلال دوقطبی ممکن است به محققان در ایجاد درمان های جدید کمک کند.

درمان ها و روش های درمانی مربوط به اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

درمان می تواند به بسیاری از افراد، از جمله افرادی که شدید ترین اشکال ااختلال دوقطبی یا (Bipolar) را دارند، کمک کند. یک برنامه درمانی مؤثر معمولاً شامل ترکیبی از دارو درمانی و روان درمانی است که گفتار درمانی نیز نامیده می شود. اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است. دوره های شیدایی و افسردگی معمولاً با گذشت زمان باز می‌گردند. بین دوره ‌ها، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا (Bipolar) بدون تغییرات خلقی هستند، اما برخی از افراد ممکن است علائم طولانی مدت داشته باشند. درمان طولانی مدت و مداوم می تواند به افراد در مدیریت این علائم کمک کند.

داروها مربوط به اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

برخی از دارو ها می توانند به مدیریت علائم اختلال دوقطبی یا (Bipolar) کمک کنند. برخی از افراد ممکن است نیاز داشته باشند که دارو های مختلف را امتحان کنند و با روانپزشک برای یافتن دارو هایی که بهترین کار را دارند، همکاری کنند. رایج ترین انواع دارو هایی که روان پزشکان برای این اختلال تجویز می کنند شامل تثبیت کننده های خلق و خو و آنتی سایکوتیک های غیر معمول است. تثبیت‌ کننده ‌های خلق و خو مانند ” لیتیوم ” یا ” والپروات ” می ‌توانند به پیشگیری از دوره های خلقی یا کاهش شدت آن کمک کنند.

” لیتیوم” همچنین می تواند خطر خودکشی را کاهش دهد. روان پزشک ممکن است دارو هایی را که خواب یا اضطراب را هدف قرار می دهند به عنوان بخشی از برنامه درمانی بگنجاند. اگرچه افسردگی دوقطبی اغلب با دارو های ضد افسردگی درمان می ‌شود، اما باید یک تثبیت ‌کننده خلق نیز مصرف کرد. از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر از زمانی که دچار شیدایی یا ” هیپومانیا ” هستند، به دنبال کمک هستند، بنابر این برای روان پزشکان مهم است که تاریخچه پزشکی دقیقی تهیه کنند تا اطمینان حاصل شود که اختلال دوقطبی با افسردگی اشتباه گرفته نمی ‌شود.

افرادی که دارو مصرف می کنند باید:

برای درک خطرات و مزایای دارو با روان پزشک آنها صحبت کنید. به روان پزشک خود در مورد دارو های تجویزی، دارو های بدون نسخه یا مکمل هایی که قبلاً مصرف می کنند، اطلاع دهید.

هر گونه نگرانی در مورد عوارض جانبی را فوراً به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی گزارش دهید. ممکن است پزشک نیاز به تغییر دوز داشته باشد یا داروی دیگری را امتحان کند. به یاد داشته باشید که دارو های اختلال دوقطبی باید به طور مداوم، طبق تجویز، مصرف شود، حتی زمانی که فرد احساس خوبی دارد. مهم است که قبل از قطع داروی تجویز شده با یک روان پزشک صحبت کنید. قطع ناگهانی دارو ممکن است منجر به بدتر شدن علائم یا بازگشت آن شود.

روان درمانی برای اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، می تواند بخشی موثر از درمان برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد. روان درمانی اصطلاحی برای تکنیک های درمانی است که هدف آن کمک به افراد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتار های نگران کننده است. این نوع درمان می تواند حمایت، آموزش و راهنمایی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و خانواده های آنها فراهم کند.

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک درمان مهم برای افسردگی است و (CBT) که برای درمان بی خوابی اقتباس شده است، می تواند به ویژه به عنوان بخشی از درمان افسردگی دوقطبی مفید باشد. درمان همچنین ممکن است شامل درمان های جدید تری باشد که به طور خاص برای درمان اختلال دوقطبی طراحی شده اند، از جمله درمان ریتم بین فردی و اجتماعی (IPSRT) و درمان خانواده محور.

سایر گزینه های درمانی مربوط به اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

برخی از افراد ممکن است درمان های دیگری را برای مدیریت علائم اختلال دوقطبی یا (Bipolar)خود مفید بدانند:

• الکتروشوک درمانی (ECT) یک روش تحریک مغز است که می تواند به تسکین علائم شدید اختلال دوقطبی کمک کند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است (ECT) را زمانی در نظر بگیرند که بیماری فرد پس از درمان های دیگر بهبود نیافته باشد، یا در مواردی که نیاز به پاسخ سریع دارد، مانند افرادی که در معرض خطر خودکشی یا کاتاتونیا (وضعیت عدم پاسخگویی) هستند.
• تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر (rTMS) نوعی تحریک مغزی است که از امواج مغناطیسی برای تسکین افسردگی در طی یک سری جلسات درمانی استفاده می کند. اگرچه (rTMS) به اندازه (ECT) قدرتمند نیست، اما نیازی به بیهوشی عمومی ندارد و خطر اثرات منفی بر حافظه و تفکر پایین است.
• نور درمانی بهترین درمان مبتنی بر شواهد برای اختلال عاطفی فصلی (SAD) است و بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بدتر شدن فصلی افسردگی یا (SAD) را در زمستان تجربه می کنند. نور درمانی همچنین ممکن است برای درمان اشکال کمتر بدتر شدن فصلی افسردگی دوقطبی استفاده شود.
• بر خلاف روان درمانی خاص و درمان های دارویی که از نظر علمی برای بهبود علائم اختلال دوقطبی یا (Bipolar) ثابت شده است، رویکردهای سلامت مکمل برای اختلال دوقطبی، مانند محصولات طبیعی، بر اساس دانش یا شواهد فعلی نیستند. برای اطلاعات بیشتر، به وب سایت مرکز ملی سلامت تکمیلی و یکپارچه مراجعه کنید.

یافتن درمان برای اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

روانشناسان خانواده منبع خوبی است و می تواند اولین ایستگاه در جستجوی کمک باشد. نکاتی را بیابید که به شما کمک می کند تا برای بازدید خود آماده شوید و بیشترین بهره را ببرید.

نحوه مقابله با اختلال دوقطبی یا (Bipolar)

• زندگی با اختلال دوقطبی می تواند چالش برانگیز باشد، اما راه هایی وجود دارد که به سهولت آن کمک می کند.
• به روانشناس با تجربه مراجعه کنید تا یک برنامه درمانی تهیه کنید و به آن پایبند باشید. درمان بهترین راه برای شروع احساس بهتر است.
• طبق دستورالعمل برنامه درمانی را دنبال کنید. برای تنظیم برنامه، در صورت لزوم، با یک روانشناس کار کنید.
• فعالیت های خود را ساختار دهید. سعی کنید یک برنامه منظم برای خوردن، خوابیدن و ورزش داشته باشید.
• ورزش منظم و شدید مانند دویدن، شنا یا دوچرخه سواری را امتحان کنید که می تواند به افسردگی و اضطراب کمک کند، خواب بهتری داشته باشد و از سلامت قلب و مغز شما حمایت کند.
• حالات، فعالیت‌ ها و سلامت و تندرستی کلی خود را دنبال کنید تا به تشخیص نوسانات خلقی خود کمک کنید.
• از دوستان قابل اعتماد و اعضای خانواده برای همگام شدن با برنامه درمانی خود کمک بخواهید.
• صبور باش. بهبود نیاز به زمان دارد.
• درمان طولانی مدت و مداوم می تواند به کنترل علائم کمک کند و شما را قادر به داشتن یک زندگی سالم کند.

ممنون که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید مقالات بعدی ما را از دست ندهید.