آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در مورد اختلال خوردن هستید؟ اختلال خوردن کامل (BED) اختلالی است که با دوره های مکرر پرخوری مشخص می شود. پرخوری به خوردن مقادیر زیادی غذا در مدت زمان کوتاه گفته می شود، به طوری که فرد احساس می کند که کنترلی بر خوردن خود ندارد. افراد مبتلا به (BED) معمولاً پس از پرخوری احساس گناه، شرم یا افسردگی می کنند.

معرفی اختلال خوردن

اختلالات خوردن می تواند برای هر کسی پیش بیاید، بدون توجه به سن، جنسیت، نژاد یا شکل بدن. علائم این اختلالات می تواند برای هر فرد متفاوت باشد و بستگی به نوع اختلال خوردن دارد. درمان این اختلال ممکن است شامل روان درمانی، دارو ها و روش های درمانی دیگر باشد.

اختلال خوردن چیست؟

اختلال خوردن یک مشکل جدی و پیچیده است، که می تواند بر روح و روان و بدن ما تاثیر بگذارد. افرادی که از این مشکل رنج می برند، با غذا، وزن یا شکل بدنشان رابطه ناسالمی دارند. بی اشتهایی، پرخوری و اختلال پرخوری انواع مختلف اختلال خوردن هستند. اختلالات خوردن قابل درمان هستند و اگر درمان نشوند، ممکن است باعث بروز مشکلات جدی در زندگی شوند.

اختلالات خوردن چقدر شایع است؟

اختلال خوردن در حدود بیست میلیون زن و دختر و ده میلیون مرد و پسر در آمریکا دیده می شود. این مشکلات به دلیل چندین عامل پیچیده ایجاد می شوند، از جمله ژن ها، ساختار مغز، شخصیت فرد، فرهنگ و مسائل روانی.

انواع اختلالات خوردن چیست؟

اختلال خوردن انواع مختلفی دارد و بعضی افراد ممکن است بیش از یک نوع اختلال خوردن داشته باشند. این انواع عبارتند از:

1. بی اشتهایی عصبی: افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، خیلی کم می خورند و گاهی تا حد گرسنگی ادامه دارد. این افراد معمولاً خیلی دوست دارند که وزن کم کنند و از خوردن غذای سالم کافی خود داری می کنند.
2. پرخوری عصبی: افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، در زمان کوتاهی مقداری زیاد غذا می خورند. بعد از خوردن، ممکن است خود را مجبور به استفراغ، استفاده از دارو های ملین یا ورزش زیاد برای سوزاندن کالری ها کنند.
3. اختلال پرخوری: افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، اجبار به خوردن زیاد دارند. اما بعد از خوردن، غذا را استفراغ نمی کنند و کالری ها را با ورزش سوزانده نمی شوند. بلکه احساس ناراحتی می کنند و ممکن است با احساسات منفی مثل شرم، پشیمانی، گناه و افسردگی مبارزه کنند.

هر کسی ممکن است به اختلال خوردن مبتلا شود. این مشکلات بر روی همه جنسیت ها، نژاد ها و قومیت ها تاثیر می گذارد. این یک افسانه است که فقط دختران و زنان به اختلال خوردن مبتلا می شوند. پسران و مردان هم به همان اندازه در خطر هستند. برخی از عواملی که ممکن است شما را برای ابتلا به اختلال خوردن آسیب پذیر کند عبارتند از:

سابقه خانوادگی از اختلالات خوردن، اعتیاد یا سایر مشکلات روانی مثل افسردگی. تجربه تروما (فیزیکی، عاطفی یا جنسی) سابقه شخصی از اضطراب، افسردگی یا اختلال وسواسی فکری-عملی تاریخچه رژیم غذایی. عوامل دیگری نیز می توانند باعث افزایش خطر ابتلا به اختلال خوردن شوند، مانند:

دیابت (تا یک چهارم زنان مبتلا به دیابت نوع یک به اختلال خوردن مبتلا می شوند) مشارکت در فعالیت هایی که بر روی ظاهر باریک تمرکز می کنند، مانند مدلینگ، ژیمناستیک، شنا، کشتی و دویدن. تغییرات بزرگ در زندگی، مثل شروع مدرسه یا شغل جدید، طلاق یا نقل مکان. گرایش به کمال گرایی.

چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود؟

اختلال خوردن به دلیل ترکیبی از ژنتیک، محیط زیست و عوامل اجتماعی ایجاد می شود. برخی از افراد مبتلا به اختلال خوردن ممکن است خیلی کم غذا بخورند یا از خوردن بعضی از غذا ها خود داری کنند،

وقتی که احساس می کنند که بقیه جنبه های زندگی شان سخت است. این افراد معمولاً نسبت به غذا وسواس دارند که یک راه ناسالم برای مقابله با احساسات ناراحت کننده است. پس اختلال خوردن در واقع بیشتر در مورد یادگیری راه های سالم برای کنترل احساسات است تا در مورد غذا.

علائم اختلال خوردن ممکن است بر اساس نوع آن متفاوت باشد. شما نمی توانید فقط با نگاه کردن به ظاهر یک نفر بفهمید که آیا او اختلال خوردن دارد یا نه. اختلال خوردن می تواند در هر وزن یا اندازه بدنی وجود داشته باشد. این اختلالات معمولاً بر روی نحوه فکر کردن افراد در مورد غذا یا رابطه ای که با غذا دارند تاثیر می گذارد، که حتماً در وزن یا اندازه بدن آنها نمایان نمی شود.

علائم خاص اختلال خوردن ممکن است بر اساس نوع آن متفاوت باشد. تشخیص اختلال خوردن ممکن است سخت باشد زیرا اغلب شبیه به رژیم های غذایی است. یا فردی که با اختلال خوردن مبارزه می کند ممکن است دوست نداشته باشد که در مورد نگرانی های خوردن خود صحبت کند. اگر شما یا یکی از دوستانتان اختلال خوردن دارید، ممکن است متوجه این تغییرات کلی شوید:

تغییرات در خلق و خو. خستگی، سرگیجه یا حالت غش. ریزش مو یا پوست خشک. رفتن به حمام بلافاصله بعد از غذا خوردن. تغییرات ناگهانی در وزن یا کاهش شدید وزن. عرق کردن غیر معمول یا گر گرفتگی تغییرات دیگر می تواند شامل:

خوردن به تنهایی یا عدم تمایل به غذا خوردن با دیگران. دوری از دوستان یا فعالیت های اجتماعی پنهان کردن غذا یا دور انداختن آن، تمرکز بر مواد غذایی، کالری، ورزش یا کاهش وزن. رفتار های عجیب غریب در مورد غذا (مثل جویدن غذا بیش از حد لازم یا خوردن به صورت مخفیانه)

اختلال خوردن چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان و متخصصان روانشناسی می توانند اختلال خوردن را تشخیص دهند. پزشک شما ممکن است علائم را بررسی کند، یک معاینه فیزیکی انجام دهد و آزمایش خون بدهد. یک روانشناس ممکن است یک ارزیابی روانشناختی انجام دهد تا اطلاعات بیشتری در مورد رفتار و باور های غذایی شما بدست آورد.

روانشناسان برای تشخیص اختلال خوردن از یک راهنمای تشخیصی به نام (DSM-5) استفاده می کنند که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا ارائه شده. این راهنما علائم هر نوع اختلال خوردن را تعریف می کند. شما لازم نیست که همه علائم را داشته باشید تا اختلال خوردن تشخیص داده شود. حتی اگر شما یک اختلال خوردن خاص که در (DSM-5) تعریف شده نداشته باشید، هنوز هم ممکن است نیاز به کمک برای مقابله با مشکلات غذایی داشته باشید.

اختلال خوردن چگونه درمان می شود؟

اختلال خوردن یک مشکل روانی خطرناک است و فقط بعد از مصرف مواد مخدر، دومین مشکل روانی کشنده است. کم خوردن، استفراغ یا ورزش زیاد می تواند بر سلامت کلی شما تاثیر بگذارد. اگر اختلال خوردن درمان نشود، ممکن است باعث بروز مشکلات جدی شود، مثل:

مشکلات قلبی مثل آریتمی یا نارسایی قلبی. بیماری ریفلاکس معده مشکلات گوارشی فشار خون پایین از کار افتادن اعضای بدن و آسیب به مغز پوکی استخوان و آسیب به دندان کمبود آب شدید و یبوست.

توقف چرخه قاعدگی و ناباروری. سکته مغزی. درمان اختلال خوردن بستگی به نوع و نیاز های خاص شما دارد. حتی اگر اختلال خوردن تشخیص داده نشود، یک متخصص می تواند به شما کمک کند تا با مشکلات غذایی خود مقابله کنید. روش های درمان عبارتند از:

• روان درمانی: یک متخصص روانشناسی می تواند بهترین روش روان درمانی را برای شما انتخاب کند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال خوردن با روش درمانی به نام (CBT) بهبود می یابند. این روش به شما کمک می کند تا الگو های تفکر نادرست را که رفتار و احساسات شما را هدایت می کنند، تغییر دهید.
•  رویکرد (Maudsley): این روش خانواده درمانی به والدین نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی کمک می کند. والدین به طور فعال غذا خوردن کودک را هدایت می کنند تا عادت های سالم تر را یاد بگیرند.
•  داروها: برخی از افراد مبتلا به اختلال خوردن ممکن است مشکلات دیگری مثل اضطراب یا افسردگی داشته باشند. مصرف دارو های ضد افسردگی یا دارو های دیگر می تواند به بهبود این شرایط کمک کند. در نتیجه، نگرش شما نسبت به خودتان و غذا بهبود می یابد.
• مشاوره تغذیه: یک متخصص تغذیه می تواند به شما کمک کند تا عادات غذایی سالم تری داشته باشید و برنامه غذایی مغذی تری را توسعه دهد. این متخصص همچنین می تواند به شما کمک کند تا بهتر غذا بخورید، غذا هایتان برنامه ریزی کنید و غذا آماده کنید.

بهترین روش درمان معمولاً ترکیبی از همه این متخصصان است که با هم کار می کنند تا یک برنامه درمانی جامع برای رسیدگی به جنبه های جسمی، روانی و رفتاری ارائه دهند.

دارو درمانی در اختلال خوردن

درمان با دارو تنها نمی تواند اختلال خوردن را درمان کند، اما برخی دارو ها می توانند به کنترل علائم کمک کنند. برخی از دارو هایی که ممکن است در درمان اختلال خوردن مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:

1. مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs): این نوع از دارو های ضد افسردگی می توانند به کاهش علائم افسردگی کمک کنند که اغلب با برخی از اختلالات خوردن همراه است. مثلاً فلوکستین (Prozac).
2. دارو های سه حلقه ای (TCA): این نوع دیگری از دارو های ضد افسردگی است که برای کمک به افسردگی و تصویر بدنی است. (TCAs) معمولاً فقط در صورت عدم موفقیت در درمان (SSRIs) استفاده می شوند. مثلاً دسیپرامین (Norpramin).
3. ضد استفراغ: دارو هایی که به طور خاص برای سرکوب حالت تهوع یا استفراغ طراحی شده اند. مثلاً اندانسترون (Zofran).

این دارو ها معمولاً توسط یک روانپزشک تجویز می شوند و ممکن است برای کمک به درمان اختلال تغذیه خود یا هرگونه بیماری روانی احتمالی همزمان مانند افسردگی که در مبتلایان به بی اشتهایی یا پرخوری عصبی شایع است، باشد.

روان درمانی در اختلال خوردن

روان درمانی یکی از روش های مهم درمان اختلال خوردن است. این درمان به بیمار کمک می کند تا با تغییر الگو های تفکر و رفتار، بهبود یابد. در اینجا چند نوع روان درمانی رایج برای این اختلال را معرفی می کنم که به صورت زیر می باشد:

1. درمان شناختی رفتاری (CBT): این روش درمانی به بیمار کمک می کند تا الگو های تفکر تحریف شده را که رفتار ها و احساسات را هدایت می کنند، درک و تغییر دهد.
2. رویکرد (Maudsley): این روش خانواده درمانی به والدین نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی کمک می کند. والدین به طور فعال غذا خوردن کودک را هدایت می کنند تا عادت های سالم تر را یاد بگیرند.
3. گروه درمانی / خود آزمایی: این روش درمانی در گروه های مبتنی بر جامعه انجام می شود و به بیماران کمک می کند تا با تجربیات یکدیگر آشنا شوند و از آنها یاد بگیرند.

بهترین رویکرد درمان اغلب ترکیبی از همه این متخصصان است که با هم کار می کنند تا یک درمان جامع برای رسیدگی به جنبه های جسمی، روانی و رفتاری ارائه دهند.

چگونه می توانم از اختلال خوردن جلوگیری کنم؟

اگر در خانواده شما این اختلال وجود دارد، باید به علائم هشدار دهنده توجه کنید. درمان سریع می تواند الگو های غذایی ناسالم را قبل از اینکه کنترل آن سخت شود، متوقف کند. شما همچنین می توانید با درمان مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و (OCD) خطر ابتلا به اختلال خوردن را کاهش دهید.

سعی کنید الگوی مثبتی برای خانواده خود باشید، غذا های سالم بخورید و از صحبت کردن در مورد غذا به عنوان “خوب یا بد” خود داری کنید. رژیم غذایی نداشته باشید، در مورد رژیم غذایی صحبت نکنید یا نظرات منفی در مورد بدن خود نداشته باشید.

افرادی که برای درمان این اختلالات اقدام میکنند، اغلب بهبود می یابند و زندگی سالمی را ادامه می دهند. تشخیص زود هنگام مشکل و شروع درمان از همان ابتدا مفید است.

سطوح مختلفی از مراقبت وجود دارد، از جمله:

درمان سرپایی (یک بار در هفته مشاوره) درمان سرپایی شدید (درمان چند بار در هفته) درمان در بیمارستان پزشک مراقبت های اولیه با شما کار می کند تا تصمیم بگیرد که چه میزان درمان برای شما مناسب است.

در صورت عدم درمان، افراد مبتلا به اختلالات خوردن می توانند عوارض تهدید کننده زندگی ایجاد کنند. برخی از افراد ممکن است نیاز به دریافت مراقبت های پزشکی و روانی در یک بیمارستان یا مرکز درمان داشته باشند.

اگر اختلال خوردن دارید، باید با پزشک خود تماس بگیرید اگر:

متوجه شوید که رابطه شما با غذا باعث ناراحتی شما می شود. متوجه شوید که رابطه شما با غذا مانع فعالیت های روزمره شما می شود. درد قفسه سینه، تنگی نفس یا تپش قلب داشته باشید. سرگیجه یا غش کردن داشته باشید. گلو درد شدید یا ریفلاکس اسید معده داشته باشید. گفتار مبهم یا تاری دید داشته باشید. اگر اختلال خوردن دارید، ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید:

1. چه نوع اختلال خوردنی دارم؟
2.  بهترین درمان برای اختلال خوردن من چیست؟
3.  خطرات درمان و عوارض جانبی چیست؟
4.  بعد از درمان به چه نوع مراقبت پیگیری نیاز دارم؟
5. ایا باید به دنبال نشانه های عوارض باشم؟

جمع بندی

اختلال خوردن یک مشکل بزرگ است که می تواند به سلامتی شما آسیب بزند. اگر فکر می کنید که اختلال خوردن دارید، نباید از کمک خواستن بترسید. تعداد زیادی از مردم هر روز با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.

با درمان پزشکی مناسب و مشاوره روانشناسی، شما می توانید بهبود پیدا کنید. اگر اختلال خوردن درمان نشود، ممکن است به سلامتی شما آسیب بزند و مشکلات خطرناکی ایجاد کند. اولین گام برای محافظت از خودتان این است که با پزشک یا متخصص سلامتی خود صحبت کنید.

منبع: my.clevelandclinic

با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.