آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در مورد اختلال تیک هستید؟ اختلال تیک یا (TS) یک اختلال عصبی است که باعث ایجاد حرکات یا صداهای غیر ارادی، تکراری و ناگهانی می شود. تیک ها معمولاً در دوران کودکی شروع می شوند و اغلب در سنین نوجوانی یا بزرگسالی کاهش می یابند.

معرفی اختلال تیک یا (Ts) و انواع آن

اختلالات تیک نوعی از مشکلات روانی هستند، که باعث می‌ شود کسی بدون اراده خاصی حرکات یا صدا های ناگهانی تکرار کند. بیایید با زبانی ساده در مورد این اختلالات صحبت کنیم:

تصور کنید گاهی اوقات بدنتان حرکاتی انجام می ‌دهد که شما نمی ‌خواهید؛ مثلاً ناخود آگاه چشمک می ‌زنید یا سرفه می ‌کنید و نمی ‌توانید کنترلش کنید. این همان اتفاقی است که برای کسانی که اختلال تیک دارند می‌ افتد.

کتابی وجود دارد به نام (DSM-5-TR) که راهنمایی برای روانشناسان می باشد، تا بتوانند این قبیل مشکلات را تشخیص دهند. سه نوع اصلی از اختلالات تیک وجود دارد:

1. سندرم تورت (TS): این اختلال حالتی است که شخص هم حرکات تیک دارد (مثل پلک زدن ‌های مداوم) و هم صدا های تیک (مثل همهمه بی ‌موقع)، و این علائم برای بیشتر از یک سال ادامه دارد.
2. اختلال تیک حرکتی یا صوتی پایدار: اگر کسی فقط یک نوع تیک دارد، چه حرکتی چه صوتی، که بیش از یک سال طول بکشد، به این حالت مبتلاست.
3. اختلال تیک موقت: این زمانی است که فردی تیک ‌های حرکتی یا صوتی دارد، یا هر دو، ولی کمتر از یک سال طول می ‌کشد.

این کتاب به روانشناسان کمک می‌ کند تا به درستی این شرایط را تشخیص و درمان کنند. اگر شما یا فردی که می‌ شناسید نگران این موضوعات هستید، باید به یک روانشناس مراجعه کنید که تجربه کار با این حالت ‌ها را دارد و نه اینکه خودتان سعی کنید تشخیص بدهید چون ممکن است، تشخیصتان اشتباه باشد.

معرفی سندرم تورت

سندرم تورت (TS) یک اختلال عصبی است که با تیک ‌های حرکتی و صوتی شناخته می‌ شود. اگر کسی می‌ خواهد بداند که آیا (TS) دارد یا نه، باید به چند نکته توجه کند:

• فرد باید حداقل دو علامت حرکتی داشته باشد. این علامت ها می‌ تواند شامل چیز های ساده مانند چشمک زیاد یا بالا بردن شانه‌ ها باشد.
• حداقل باید یک تیک صوتی داشته باشید. این ممکن است شامل صدا های کوچک مانند زمزمه ، سرفه ‌های کوچک یا حتی گاهی اوقات گفتن کلمات یا جملات ناخود آگاه باشد.
• این تیک ‌ها باید بیشتر روز ها، به مدت حداقل یک سال اتفاق بیفتد. ممکن است گاهی اوقات بیشتر و زمانی دیگر کمتر شدید باشند.
• اولین بار که علائم ظاهر می ‌شوند باید قبل از (18) سالگی باشد.
• مهم است که بدانیم علائم به دلیل مصرف دارو های خاص یا به خاطر بیماری دیگری نیست، مثل تشنج یا بیماری ‌هایی مثل هانتینگتون یا التهاب مغز پس از ویروس.

به زبان ساده، اگر یک فرد برای مدت طولانی (حداقل یک سال) دارای حرکات یا صدا های ناخود آگاه است که قبل از (18) سالگی شروع شود، و نه به خاطر دارو یا بیماری دیگر، ممکن است او سندرم تورت داشته باشد.

اختلال تیک حرکتی یا صوتی مداوم (مزمن)

این نوع اختلال به نام “اختلال تیک مداوم” است که در حوزه روانشناسی بررسی می ‌شود. به زبان ساده ‌تر، موارد زیر نشانه‌ های اختلال تیک مداوم هستند:

• داشتن حرکات یا صدا های ناخود آگاه که بار ها و بار ها اتفاق می‌ افتند؛ مانند اینکه پلک ‌هایتان بیش از حد می ‌پرد، شانه‌ هایتان را بالا می‌ اندازید، یا صدا هایی مانند زمزمه یا سرفه دارید. اما نکته مهم این است که این حرکات و صدا ها نباید همزمان باشند. یعنی فقط یا تیک‌ های حرکتی داشته یا تیک ‌های صوتی.
• این تیک‌ ها تقریباً هر روز، و در طول دست ‌کم یک سال اتفاق می ‌افتند. ممکن است گاهی اوقات به نظر برسد که این علائم کم شده یا برای مدتی ناپدید شوند، اما بعد دوباره ظاهر می‌ شوند.
• این علائم باید قبل از اینکه به سن (18) سالگی برسید شروع شود.
• مطمئن باشید که این تیک ‌ها به دلیل اثرات جانبی دارو ها یا به خاطر بیماری‌ های دیگری مانند تشنج یا التهاب مغز پس از ویروسی نیست.
• بیمار نباید قبلاً با سندرم تورت (TS) تشخیص داده شده باشد.

به زبان ساده، اگر کسی بدون دلیل مشخصی مثل اثر دارویی یا یک بیماری دیگر، مدام و در طولانی مدت، حرکت ‌ها یا صدا های ناگهانی و تکراری را تجربه کند، که قبل از سن (18) سالگی شروع شده ‌اند، ممکن است اختلال تیک مداوم داشته باشد.

اختلال تیک موقت

برای تشخیص اختلال تیک موقت، فرد باید شرایطی را داشته باشد. ابتدا باید یک یا چند نوع تیک حرکتی یا صوتی داشته باشد، مانند پلک زدن یا زمزمه، که بیش از (12) ماه متوالی حضور نداشته.

این تیک ‌ها باید قبل از سن (18) سالگی شروع شده و نباید ناشی از مصرف دارو یا وضعیت پزشکی خاصی باشند. همچنین، باید تشخیص داده شود که این تیک ‌ها ناشی از یک اختلال تیک حرکتی یا صوتی پایدار،

مانند اختلال تیک حرکتی (TS)، نیستند. در برخی از کودکان، تیک‌ ها ممکن است به دنبال یک عفونت استرپتوکوکی، مانند گلو درد استرپتوکوکی یا مخملک، ناگهان ظاهر یا بدتر شوند.

شروع ناگهانی رفتار های تیک مانند

گاهی اوقات، بعضی افراد رفتار هایی شبیه به تیک دارند، اما این رفتار ها با آنچه معمولاً در سندرم تورت و دیگر اختلالات تیک مشاهده می ‌شود، تفاوت دارند. افرادی که این رفتار های تیک مانند دارند، اغلب برای اولین بار علائم حرکتی را تجربه می ‌کنند، بدون اینکه قبلاً گزارشی از تیک داشته باشند.

این نوع رفتار های تیک مانند بیشتر در نوجوانان دیده می ‌شود و عمدتاً در دختران بیشتر از پسران مشاهده می گردد. گاهی اوقات، این تیک ‌ها ممکن است در گروه ‌هایی از کودکان رخ دهند.

بسیاری از کارشناسان فکر می‌ کنند که این رفتار های تیک مانند ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهند و نیاز به درمان ‌های متفاوتی داشته باشند. اگر شما یا کسی در خانواده تان با این نوع رفتار ها رو به ‌رو شده اید، بهترین اقدام اول، صحبت با یک روانشناس متخصص که با تیک‌ ها آشناست و می‌ تواند یک ارزیابی کامل انجام دهد.

وقتی فرزندتان به سندرم تورت مبتلا شد، چه باید کرد؟

وقتی فرزند شما به سندرم تورت مبتلا شد، مهم است نقش فعالی در مراقبت و پشتیبانی ایفا کنید. در این راستا، چند مرحله مهم وجود دارد:

اطلاعات یافتن:

• با مراجعه به روانشناس، در مورد سندرم تورت بیشتر بیاموزید.
• به مطالعه در مورد حقایق، درمان‌ ها، و سایر نگرانی‌ ها و شرایط مرتبط با سندرم تورت بپردازید.

ارتباط با روانشناس:

• با هر گونه سوال یا نگرانی به روانشناس خود مراجعه کنید.
• از روانشناس خود درباره نگرانی ‌ها و علائمی که بیشتر از تیک‌ ها ممکن است وجود داشته باشند، بپرسید.

یادگیری در مورد (TS):

• به مرور زمان، به یادگیری بیشتر درباره سندرم تورت بپردازید تا بتوانید به بهترین شکل ممکن از فرآیند درمان و مدیریت علائم استفاده کنید.
• از منابع آموزشی و وب ‌سایت ‌های معتبری استفاده کنید.

حمایت از فرزند:

• برای کودکان مبتلا به (TS)، حمایت و آگاهی خانواده بسیار مهم است.
• فراهم سازی یک محیط پشتیبان‌ کننده و مهربان و اطمینان به فرزند در مقابل چالش ‌هایی که ممکن است با سندرم تورت همراه باشد.

درمان و مراقبت‌ های بهداشتی:

• اطمینان حاصل کنید که فرزند شما به درمان ‌های مناسب دسترسی دارد و درمان ‌ها به صورت هماهنگ انجام شود.
• دریافت مشاوره و پشتیبانی از تیم درمانی و متخصصان مربوط به سندرم تورت.

با پیگیری این گام ‌ها و ارتباط فعال با روانشناس، می ‌توانید بهترین حمایت را برای فرزندتان فراهم کنید. همچنین، ارتباط با انجمن ‌ها و منابع معتبر می ‌تواند به شما در یافتن اطلاعات و حمایت اضافی کمک کند.

حمایت از کودکان مبتلا به اختلال تیک یا (Ts)

فراهم سازی، حمایت و پشتیبانی برای والدین کودکان مبتلا به سندرم تورت می ‌تواند چالش‌ های بسیاری را آسان‌ تر کند. در این راستا، نکات زیر می‌ توانند مفید باشند:

صحبت با والدین دیگر:

•    با والدین دیگری که فرزندی با سندرم تورت دارند، در میان بگذارید و تجارب و اطلاعات خود را با هم به اشتراک بگذارید.
•    این تبادل نه تنها به شما کمک می‌ کند تا از تجربیات دیگران استفاده کنید بلکه احساس ارتباط با جامعه ‌ای که تازه با آن آشنا شده ‌اید را نیز ایجاد می ‌کند.

صحبت با بزرگسالان مبتلا به (TS):

•    اگر خود شما یا همسرتان بزرگسال مبتلا به سندرم تورت هستید، ارتباط با بزرگسالان دیگری که همچنین این سندرم را دارند می ‌تواند مفید باشد.
•    تجربیات و راه‌ حل‌ های آنان ممکن است به شما در مدیریت و بهبود شرایط کمک کنند.

انجمن تورت:

•    انجمن تورت محلی می ‌تواند منابع و پشتیبانی‌ های بسیاری را ارائه کند.
•    از کنفرانس‌ ها، گروه‌ های پشتیبانی، و رویداد های دیگر این انجمن برای برقراری ارتباط با خانواده ‌های دیگر استفاده کنید.

برنامه والدین به والدین:

•    اطلاعات و حمایت عاطفی را از طریق برنامه ‌های والدین به والدین دریافت کنید.
•    این برنامه ‌ها ممکن است به شما در مدیریت بهتر نیاز های ویژه فرزندتان کمک کنند.

با این تدابیر و ارتباط با منابع پشتیبانی، می ‌توانید به خود و خانواده ‌تان در مقابل چالش ‌ها بهتر مقابله کنید و از تجارب دیگران بهره‌ مند شوید.

منبع: cdc

با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.