آیا به دنبال مقاله ای کامل و جامع در خصوص اختلال میل جنسی هستید؟ اختلال میل جنسی از دیدگاه روانشناسی به فقدان یا کاهش شدید میل جنسی در فرد گفته می‌شود. این اختلال می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند عوامل زیستی، روانی و اجتماعی باشد. اختلال میل جنسی در مردان و زنان هر دو دیده می‌شود و می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر زندگی فرد داشته باشد.

اختلال میل جنسی

اختلال میل جنسی کم‌ فعال یکی از رایج ‌ترین مشکلات جنسی است که زنان با آن مواجه ‌اند. به گفته یک نظرسنجی، حدود یک سوم زنان میل جنسی پایینی دارند. اغلب، دلایل زیادی برای این مشکل وجود دارد. متاسفانه، گزینه‌ های درمانی که به خوبی تحقیق شده باشند، کم هستند. در این مقاله، چندین روش درمانی متفاوت از جمله روابط جنسی بهبود یافته، دارو های هورمونی مثل استروژن و تستوسترون، دارو هایی که هورمون نیستند مثل بوپروپیون و مواد طبیعی مثل گیاهان دارویی نام ‌برده می ‌شوند. این درمان ‌ها به افرادی که با مشکل کمبود میل جنسی مواجه ‌اند می ‌تواند کمک کند.

خلاصه مقاله:

یک نظرسنجی مهم که روی بیش از (1700) زن در سنین بین (18) تا (59) سال انجام شد، نشون داد که احساس اختلال میل جنسی می‌ تواند تاثیر منفی روی زندگی و خوشبختی افراد بذاره. این مسئله می‌ تواند به حس کمتر رضایت از بدن و نزدیکی احساسی با شریک زندگی و همچنین کاهش کلی حس خوشحالی و شادی مربوط بشه.

تقریباً یک ‌سوم از زنان این مشکل عدم تمایل به رابطه جنسی رو داشتند. رفتار جنسی سالم در زنان شامل داشتن علاقه به رابطه جنسی، توانایی هیجان ‌زده شدن، رسیدن به ارگاسم و لذت بردن از تجربه جنسی است. گاهی اوقات، زنان ممکن است در هر یک از این قسمت ‌ها مشکلاتی رو تجربه کنند. همه این مراحل به هم مرتبط هستن و اگر مشکلی در یکی از اون ‌ها باشه، ممکنه روی بقیه هم تاثیر بذاره.

تحقیقات در زمینه زنان نشون داده که اختلال میل جنسی در اون ‌ها گاهی اوقات می ‌تونه بیشتر از یکی باشه و روی هم اثر بذاره. اختلال میل جنسی کم ‌فعال یا (HSDD)، که حالا بهش می‌ گن اختلال در علاقه/ میل جنسی زنان، رایج ‌ترین مشکل جنسی در زنان است. این اختلال به معنی نداشتن یا کمبود علاقه و میل جنسی، فقدان فکر یا تخیلات جنسی و نداشتن تمایل برای داشتن رابطه جنسی است.

زنانی با مشکل (HSDD) خیلی وقت ‌ها انگیزه ‌ای برای تلاش برای اینکه در رابطه جنسی هیجان ‌زده بشن ندارند، و این موضوع می ‌تونه بخشی طبیعی از پیر شدن یا طولانی شدن یک رابطه باشه. دلایل ممکن برای این اختلال خیلی زیاد و معمولاً با همدیگر وجود دارند. زمانیکه یک زن به دلیل مشکلات مربوط به میل جنسی به پزشک مراجعه می ‌کنه، باید تمام دلایل احتمالی قبل از شروع درمان بررسی بشن.

گزینه های درمانی سکس درمانی

سکس تراپی یک روش درمانی مهم برای کمک به زنانی است که دچار مشکل (HSDD) می باشند و میل جنسی پایینی دارند. این نوع درمان به زنان و شریک ‌های زندگی‌ شان کمک می‌ کنه که نحوه ارتباطشان رو در زندگی مشترک و روابط جنسی ‌شان بهتر کنن. خیلی مواقع مشکلاتی که بین زوجین هست باید حل بشه تا بتونن دوباره یک رابطه جنسی خوب و راحت رو تجربه کنن.

سکس تراپی شامل جلساتی می ‌باشد که هر دو نفر (زن و شریک زندگی ‌اش) شرکت می ‌کنن و هدف این جلسات شناختن و درست کردن باور های اشتباه و رفتار هایی است که ممکنه به رابطه ‌شان آسیب بزنه. تحقیقات نشون داده که وقتی یک زوج از زندگی مشترک ‌شان رضایت داشته باشن، معمولاً رابطه جنسی و ارگاسم بیشتری هم دارن.

مسترز و جانسون، دو متخصص در زمینه سکس تراپی، از دهه (۶۰) میلادی تکنیک ‌هایی رو برای کمک به حل اختلال میل جنسی ارائه دادن. این تکنیک‌ های درمانی به مرور زمان پیشرفت کردن و حالا معمولاً توی جلسات درمانی یک ساعته انجام می ‌شن.

در این جلسات، مهمترین اهداف اینه که دلایل مستقیم و زمینه‌ ای اختلال میل جنسی رو شناسایی کنن، ببینن که چه ‌جوری این مشکلات به دیدگاه‌ های جنسی یا به روابطشان مربوط می‌ شن و اینکه آیا مشکلات پزشکی تاثیری داشتن یا نه، آیا این مشکلات همیشگی هستن یا فقط در شرایط خاصی رخ می ‌دهند و آیا دلایل عمیق ‌تری پشت این مسائل هست یا نه.

عوامل اتیولوژیک در اختلال میل جنسی کم‌ فعال دخالت دارند عبارت اند از:

• سن
• مسائل مربوط به رابطه
• غدد درون ریز:

1. 1. کمبود آندروژن (سندرم نارسایی آندروژن)
   2. کمبود استروژن (به ویژه با گر گرفتگی)
   3. کم کاری تیروئید
   4. هیپرپرولاکتینمی

• بیماری سیستمیک
• بیخوابی
• اختلالات خلقی:

1. 1. افسردگی
   2. اضطراب یا فوبیا

• عوارض دارویی:
• اعتیاد به الکل و مواد مخدر

1. 1. داروهای ضد افسردگی (مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین، کلومیپرامین و غیره)
   2. آنتی آندروژن ها
   3. دارو های ضد بارداری خوراکی

درمان های روانشناسی در زمینه ی اختلال میل جنسی یا (HSDD)

در حوزه روانشناسی، روش‌ های مختلفی وجود داره که به زنانی که میلی جنسی پایینی دارند (که به اختلال (HSDD) معروفه) می‌ توانند کمک کنند. یک روش، روان ‌درمانی است که به افراد کمک می‌ کنه با تجربیات سخت و مشکلات روابطی که در گذشته داشتند و هنوز حل نشدند، کنار بیان و این مسائل رو درمان می ‌کنه که می ‌توانند روی میل جنسی ‌شان تأثیر بذارند.

درمان شناختی رفتاری یکی دیگه از این روش ‌هاست که به افراد کمک می‌ کنه نگرش ‌های منفی که نسبت به خودشون یا مسائل جنسی دارند رو تغییر بدن و رفتار های اجتنابی که شاید دلیل کم کاری جنسی‌ شون باشه رو اصلاح کنند. یکی دیگه از درمان ‌ها، حساسیت ‌زدایی رفتاری است که برای درمان افرادی که احساس بیزاری یا ناخوشایندی از مسائل جنسی دارند به کار می ‌رود.

یکی از اهداف مهم سکس تراپی اینه که به بیماران درک بهتری از میل جنسی طبیعی بده و به اون ‌ها کمک کنه تعریف جدید و مثبتی از رابطه جنسی داشته باشند. آموزش ارتباط صحیح هم خیلی مهمه چون به زنان کمک می‌ کنه بهتر درباره تمایلات و خواسته ‌های جنسی خودشون صحبت کنن و فضایی باز و مثبت برای گفتگو در رابطه ‌شان ایجاد می‌ کنه.

تمرینات تمرکز حواس هم بخشی از سکس تراپی هستند که به زوج‌ ها کمک می‌ کنه با استفاده از تماس ‌های غیر جنسی به هم نزدیک و با هم راحت ‌تر بشن. بنابر تحقیقات، زنان ممکنه فقط در (40) تا (80) درصد از تماس‌ های جنسی به ارگاسم برسن، و این ممکنه دلیلی برای میل جنسی پایین باشه چون دستیابی به ارگاسم براشان نابسامان است.

مطالعه ‌ای که روی این موضوع انجام شده، نشون داده افزودن آموزش ‌های مربوط به دستیابی قابل اتکاٍ به ارگاسم به جلسات سکس تراپی می ‌تونه خیلی به درمان (HSDD) کمک کنه. زنانی که در این آموزش ‌ها شرکت کردند، احساس برانگیختگی، رضایت و اعتماد به نفس بهتری در رابطه جنسی گزارش کردند.

دارو درمان در زمینه ی اختلال میل جنسی یا (HSDD)

در دنیای پزشکی، دارو هایی به نام مهار کننده ‌های (PDE-5) که باعث ایجاد تغییرات بزرگی در درمان مشکلات عملکرد جنسی مردان شده ‌اند. اما برای زنان، هنوز دارویی پیدا نشده که به همین اندازه موثر باشه و تا به حال هم هیچ دارویی برای درمان کمبود میل جنسی زن ‌ها توسط سازمان غذا و داروی آمریکا مورد تأیید قرار نگرفته. تحقیقات بر روی دارو درمانی بیشتر روی زنانی که دوران یائسگی را گذرانده‌ اند متمرکز شده و شامل چند نوع درمان مختلف می ‌شه که عبارت اند از:

• درمان‌ های هورمونی که با استفاده از هورمون ‌های مختلف مثل استروژن یا تستوسترون انجام می ‌شه.
• دارو درمانی‌ های غیر هورمونی که شامل دارو هایی با روش ‌های درمانی متفاوتی هستند و هورمون در اون ‌ها به کار نمی رود.
• درمان‌ های مکمل و گیاهی که از مواد طبیعی و گیاهان دارویی برای کمک به این مشکل استفاده می‌ کنه.

گزینه های درمان هورمونی در زمینه ی اختلال میل جنسی یا (HSDD)

درمان های هورمونی که برای درمان (HSDD) مورد بررسی قرار گرفته اند شامل استروژن درمانی، درمان آندروژن، دهیدرواپی آندروسترون (DHEA) و تیبولون است.

استروژن درمانی در زمینه ی اختلال میل جنسی یا (HSDD)

کم شدن میزان استروژن، که یکی از هورمون ‌های اصلی در بدن زنانه، می ‌تواند باعث مشکلات مختلفی بشه. این مشکلات می ‌توانند شامل خشکی واژن، کم شدن ترشحات واژن، از دست دادن انعطاف ‌پذیری و کشسانی بافت واژن، و کاهش حس در ناحیه تناسلی باشند. این شرایط ممکنه باعث درد هنگام رابطه جنسی و کم شدن میل جنسی هم بشن.

همچنین، عوارض دیگر مثل خستگی به خاطر کم خوابی و تعریق شبانه نیز ممکنه تاثیر منفی روی میل جنسی زنان یائسه داشته باشه. درمان با استروژن می‌ تونه این مشکلات رو برطرف کرده و باعث بهبود عملکرد جنسی و افزایش میل جنسی بشه. تحقیقات نشون داده که استفاده از استروژن، چه از راه پوستی (مثلاً با چسب ‌هایی که روی پوست چسبیده می‌ شود) یا خوراکی،

می ‌تونه به زنان یائسه کمک کنه احساس بهتری در مورد رابطه جنسی داشته باشند، خیال‌ پردازی ‌های جنسیشون زیادتر شه، از رابطه جنسی رضایت بیشتری داشته باشند، و همچنین درد کمتری در حین رابطه جنسی احساس کنند.

استروژن، یک هورمون کلیدی در بدن زنان، وقتی به اندازه کافی تولید نشه، ممکنه به مشکلاتی در رابطه جنسی منجر بشه. وقتی زنان با کمبود استروژن یا یائسگی رو به‌ رو می ‌شن، شروع به درمان با استروژن می ‌تونه قدم اول و مهمی در بهبود یافتن علائم و بازگشت علاقه به رابطه جنسی باشه.

این درمان هم می ‌تونه باعث بهتر شدن خواب و کاهش علائمی چون گر گرفتگی و تعریق شبانه بشه که به نوبه خود روی سلامتی روحی و کیفیت زندگی تأثیر داره، هم می ‌تونه وضعیت واژن رو بهتر کنه با افزایش ترشحات، بهبود حساسیت در ناحیه تناسلی و کاهش خشکی و درد هنگام رابطه جنسی همراه باشه.

تستوسترون درمانی در زمینه ی اختلال میل جنسی یا (HSDD)

تستوسترون، که بیشتر آندروژن یا هورمون مردانه به حساب می ‌آید، در بدن زنان نیز موجود است و تأثیر زیادی روی میل جنسی و علاقه جنسی دارد. با بالاتر رفتن سن، سطح تستوسترون در خون زنان کاهش پیدا می ‌کنه که می ‌تونه منجر به کاهش علاقه جنسی بشه. برای بیش از چهار دهه، تستوسترون به عنوان یک درمان برای رفع اختلالات در میل جنسی زنان به کار رفته است.

اکثر مطالعاتی که انجام شده ‌اند نتایج مثبتی داشتند و نشان دادند که استفاده از تستوسترون می ‌تونه به بهبود میل جنسی، انگیختگی و رضایت جنسی در زنان یائسه کمک کنه. استفاده از تستوسترون در سطوح نزدیک به میزان طبیعی بدن به نظر نمی ‌رسه که خطر زیادی داشته باشه، ولی ممکنه برخی عوارض جانبی مثل رشد مو های صورت، آکنه و ریزش مو را به دنبال داشته باشه.

برخی نوع خاصی از تستوسترون که به صورت خوراکی مصرف می ‌شه ممکن است تاثیر منفی روی چربی ‌های خوب خون داشته باشه، اما سایر اشکال این هورمون تاثیر کمتری دارند. با اینکه سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به خاطر دغدغه‌ های ایمنی بلند مدت، تا به حال تستوسترون را به طور رسمی برای درمان کمبود میل جنسی در زنان تأیید نکرده، این درمان یکی از مطالعه ‌شده‌ ترین و مؤثرترین راهکار ها برای مقابله با این مشکل است، به ویژه در زنان یائسه ‌ای که جراحی خاصی داشته ‌اند که بعد از آن دچار کم میلی جنسی شده‌ اند.

درمان با دهیدرواپی آندروسترون در زمینه ی اختلال میل جنسی یا (HSDD)

دهیدرواپی آندروسترون یا (DHEA) یک نوع هورمون است که بدن ما بطور طبیعی تولید می ‌کند و برای میل جنسی زنان مهمه. این هورمون با بالا رفتن سن معمولاً کمتر تولید می ‌شه و در زنانی که به سن یائسگی نزدیک می ‌شن سطح آن به نصف می ‌رسه. (DHEA) همچنین می ‌تواند توسط بدن به استروژن و تستوسترون تبدیل شود، که هر دوی این هورمون ‌ها در میل جنسی نقش دارند.

مطالعاتی که روی استفاده از مکمل (DHEA) برای درمان مشکلات میل جنسی انجام شده، نشانه ‌هایی داده ‌اند که ممکنه برای بعضی از زنان مفید باشه، به ویژه آن ‌هایی که به دلیل شرایط خاصی سطوح پایین (DHEA) دارند و نتیجه ‌های مختلفی رو در بهبود فکر کردن به مسائل جنسی، خیال‌ پردازی‌ های جنسی، علاقه و رضایت جنسی نشان داده ‌اند.

یک آزمایش نشان داد که زنان بالای (70) سالی که روزانه (50) میلی‌ گرم (DHEA) استفاده کرده ‌اند، بعد از یک سال شاهد بهبودی در میل جنسی، فعالیت جنسی و رضایت جنسی بوده‌ اند، اما این تأثیرات را در زنان زیر (70) سال ندیده ‌اند. یک مطالعه دیگر که دوز بالای (300) میلی ‌گرم (DHEA) را به زنان یائسه داده بود نشان داد که این مقدار به افزایش برانگیختگی ذهنی و جسمی کمک کرده، ولی همچین اثری را در زنان غیر یائسه مشاهده نکردند.

با وجود اینکه در بعضی مطالعات نتایج مثبتی مشاهده می شود، اما در مجموع شواهد کافی و محکمی برای تایید استفاده از (DHEA) در درمان مشکلات میل جنسی خانم‌ های جوان ‌تر یا آن ‌هایی که هنوز به یائسگی نرسیده ‌اند وجود ندارد.

جمع بندی

مشکل کمبود میل جنسی در زنان یک مشکل شایعه، اما تحقیقات خیلی کمی در این مورد وجود داره که به دنبال درمان خاصی برای این اختلال باشه. اکثر مطالعات به جای تمرکز روی مشکلات خاص، به طور کلی به موضوع عملکرد جنسی زنان پرداخته ‌اند. نکته مهمی که توی اکثر این مطالعات دیده می ‌شه اینه که تستوسترون می‌ تونه به زنانی که یائسگی رو پشت سر گذاشتن و نیاز به استروژن دارند،

کمک کنه تا میل جنسی بهتری پیدا کنند و کنار اون خطر عوارض جانبیش هم کمه. به نظر می ‌رسه که استروژن به تنهایی هم می ‌تونه برای بهبود میل جنسی مهم باشه، به خصوص برای کسانی که از خشکی و درد واژن رنج می‌ برن. تحقیقات در زنانی که هنوز به یائسگی نرسیدن خیلی کم انجام شده، پس هنوز باید مطالعات بیشتری روی این گروه سنی انجام بگیره.

یکی از مشکلات این تحقیقات اینه که خیلی از دستاورد ها به درمان مشکلات عمومی جنسی می ‌پردازند و به ندرت درمان خاصی برای یک اختلال مشخص، مثل کمبود میل جنسی، ارائه می ‌دهند. بیشتر مطالعاتی که روی تأثیر تستوسترون انجام شده، به زنانی پرداخته که تشخیص دقیق اختلال میل جنسی (HSDD) داشتند و خیلی از مطالعات فقط تستوسترون رو بررسی کردن.

کمی از این مطالعات کیفیت بالایی داشتن و اغلبشون دارو های جایگزین یا کنترل ‌نشده برای مقایسه داشتند. توی مطالعات مختلف، ابزار ها و روش‌ های ارز یابی متفاوتی به کار رفته و خیلی از آزمایش ‌ها برای مدت زمان کوتاهی انجام شده ‌اند، پس نمی‌ تونیم نتایج بلند مدت رو بدونیم. همچنین، بررسی عوارض جانبی در خیلی از این مطالعات انجام نشده.

بنابراین، تا به حال تحقیقات نشون داده فقط استروژن و تستوسترون به طور مؤثری می‌ تونن توی درمان اختلال میل جنسی مفید باشند و درمان ‌های دیگه به طور کافی بررسی نشده ‌اند یا نتایج ناهمگونی داشتند. به این ترتیب، به نظر می‌ رسه بهترین درمان‌ ها استروژن و تستوسترون برای زنان یائسه و نزدیک به یائسگی و داشتن یک رابطه جنسی سالم برای همه زنان در هر سنی هستند اما باید در نظر داشته باشیم که اختلال میل جنسی ارتباط مستقیمی با مسائل و مشکلات روانی داشته و در این زمینه متخصصان روانشناس می توانند کمک های بسزایی را ارئه دهند.

منبع: journals.sagepub

با تشکر از شما که تا پایان مقاله همراه ما بودید. امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. ما همیشه مشتاق شنیدن نظرات و بازخورد های شما هستیم. لطفاً اگر سوال یا نظری دارید، با ما در میان بگذارید. با آرزوی بهترین ها برای شما.